Μπορεί να μεν είμαι εχούμενος
Αμμά μιτά σου είμαι ερωτεμμένος
Ούλλα που ποχείς χιέλω να σου τα δώκω
Το πλευρόν σου ποττέ έθεννα αηκώ
Η ευτυσςά σου η γνάση μου
Το καρκιοφάτσςιμαν σου η μουσιτζςή μου
Μακρά σου, νύχτες δίχα το φεγγάριν
Χώρκα σου, μέρες δίχα το νηλιοφέτζςιν
Νερόν τζςαι φας ασσαίν να μεν ξαναμπουκκωχώ
Ώστι ειστά αγγάλια σου να ξαναβρεχώ
Μπορεί να μεν είμαι ο τέλειος
Αμμά μιτά σου είμαι ερωτεμμένος
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Greekcypriot. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Greekcypriot. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
Φαλατζςισμένος
Κολλημένες οι παΐες μου πάστα πνευμόνια μου
Τα σςέρκα μου πό ‘ναν τόνον σίερα
Τα σςείλη μου πό νάκρης ραμμένα
Η τζςεφαλή μου ένι δημμένη πάσε ρότσους
Τα πόθκια μου σκαμμένα μες το χώμαν
Τα μάθκια μου κρουσμένα που τσιάρα
Άμμαν κουτσςίν ένι ιμπορώ να ταράξω
Ψύχιρον έν ιμπορώ να φωνάξω
Τζςαι εν ιμπορώ να αναπνέσσω
Αφούσον ο Χεός εν χιέλει να με ακούσει
Πκοιός εννά ρτει να μου τανήει;
Πκοιός εννά ρτει να με σώει;
Τα σςέρκα μου πό ‘ναν τόνον σίερα
Τα σςείλη μου πό νάκρης ραμμένα
Η τζςεφαλή μου ένι δημμένη πάσε ρότσους
Τα πόθκια μου σκαμμένα μες το χώμαν
Τα μάθκια μου κρουσμένα που τσιάρα
Άμμαν κουτσςίν ένι ιμπορώ να ταράξω
Ψύχιρον έν ιμπορώ να φωνάξω
Τζςαι εν ιμπορώ να αναπνέσσω
Αφούσον ο Χεός εν χιέλει να με ακούσει
Πκοιός εννά ρτει να μου τανήει;
Πκοιός εννά ρτει να με σώει;
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Καλονυχτίζοντα ορόματα
Πάστην ψηλήν την μονήν
Μέστην έναστρην την νυχτήν
Πάστα μαλαχτά σεντόνια απλώνοντα
Μένον γλυτζιόν κρύον αέρειον
Να φυσά αρκητά, μουλωχτά, δρουσερά
Την βράστην την θερινήν
Σβήζει, πνάζει τζι καλάρει
Την σσωκάψην αμμήν αήννειτην
Σκέφτομαι τζαι συλλοούμαι πελλάραι
Εσέναν εμέναν τζιαν συνοπλασκιούμασταν
Μέστην έναστρην την νυχτήν
Πάστα μαλαχτά σεντόνια απλώνοντα
Μένον γλυτζιόν κρύον αέρειον
Να φυσά αρκητά, μουλωχτά, δρουσερά
Την βράστην την θερινήν
Σβήζει, πνάζει τζι καλάρει
Την σσωκάψην αμμήν αήννειτην
Σκέφτομαι τζαι συλλοούμαι πελλάραι
Εσέναν εμέναν τζιαν συνοπλασκιούμασταν
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Γραφή, Λεξιλόγιον, Γραμματιτζιή τζιαι Ομοιοκαταληξία Ε'
Ώρα καλή αναγνώστες
ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΖΙΥΠΡΑΙΪΚΩΝ
Έναν που τα κυριόττερα προβλήματα που αντιμετωπίζει όγοιος μάσιεται να γράψει Τζιυπραίϊκα με τον ελληνικόν αρφάβητον έν η πόδοση των 6 συνκεκριμένων συφφώνων που εν πλάσκιουνται ειστά Καλαμαρίστικα. Τούτα τα σύφφωνα λαββάνοντα υπόψην το ένταλως δκιεβάζουνται ειστήν Εγγλέζιτζιην γρούσσαν έναι:
j = τζι πχ. τζιαι
ch = τσι πχ. τσιεκκάρω
sh = σι πχ. σιωφέρης
zh = ζι πχ. ζιώ
psh = ψι πχ. ανιψιός
ksh = ξι πχ. ξιουρίζουμαι
Για πολλές περιπτώσεις τούτος ο τρόπος πόδοσης των ήχων κανεί αμμά το πρόβλημαν που παρουσιάζεται έναι ότι ειστήν περίπτωσην του ανιψιός μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν ανιψι-ός παρά ανι-ψιός. Δηλαδή ένναιν καθαρόν το ένταλως να προφέρεις το σύφφωνον. Ψ ή psh; Ενώ σε άλλες περιπτώσεις που έσιεις αλλόναν Ιώτα. Δηλαδή: σιίζω δείχνει άκοψον. Έναι διπλόν ιι ή παχύν σύφφωνων; Ενώ εις περιπτώσεις που ο πασιύς ήχος έν ειστό τέλος; Ένταμπου γίνεται; Η λέξη Ππάσι (pash νόημαν: αρχι) σε λέξεις όπως το ππάσι πελλός (πολλά πελλός) μπορεί κάλλιστα να δκιεβαστεί να ππά-σι αντί σαν pash.
Μιά εισήγηση που έγινεν ήταν η χρήση διπλών συφφώνων όπως το ξξ, σσ, ψψ κτλ. Αλλά το πρόβλημαν που προκύπτει ένι ότι τούτοι οι ήχοι υπάρχουσιν ήδη ειστήν Τζιυπραίϊτζιην. Δηλαδή αντί αύξηση ένι άξξησην, υπάρχει το διπλό σσ σε λέξεις όπως το 'έσσω' κτλ. Άρα μέ τούτη η μέθοδος εν μας κάμνει. Άλλη εισήγηση είναι η πόστροφη μετά που τα σύφφωνα όπως το σ' δηλαδή σ'ωφέρης , τζ' -> τζ'αι αμμά δυστυχώς τούτη η μέθοδος δκιασπάζει την λέξην τζιαι μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν απλή πόστροφη. Το πρόβλημαν παραμένει.
Η εισήγηση μου είναι το παράδειγμαν που πέρνομεν που την εν μέρη λύσην του προβλήματος με τες μορφές τζι, σι, ξι κτλ. Η εισήγηση που γίνεται για την λέξην ππάσι είναι να γράφεται ππάσς. Δηλαδή όποτε έχομεν σι στο τέλος μιάς λέξης γράφεται με σς. Άν διατηρήσομεν τούτην την τεχνικήν λύνεται εν μέρη το πρόβλημαν μας με την πόδοσην αλλά εν λύνεται πλήρως. Ένταλως μπορεί να λυθεί; Με το τελικόν Σίγμαν. Δηλαδή το 'ς'. Ένταμπου χιέλω να πω; Οι ήσιοι της Τζιυπραίϊτζιης πρέπει να γράφουνται έτσι:
j = τζς = τζςαι
ch = τσς = τσςεκκάρω
sh = σς = σςωφέρης
zh = ζς = ζςώ
psh = ψς = ανιψςός
ksh = ξς = ξςουρίζουμαι
Μόνον με τούντον τρόπον λύνεται το πρόβλημαν της ακριβής πόδοσης των ήχων δίχα να δημιουρκούνται άλλα προβλήματα ή να δκιά την πιθανότηταν λαθθασμένης ανάγνωσης. Που δαμαί τζςαι δά ούλλα τα ποιήματα τζςαι τα άθθρα μου εννά γράφουνται με τον πανωθκιόν τρόπον.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΖΙΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΤΖΙΗ
Το λεξιλόγιον που εννά χρησιμοποιώ εννά ναι με ότι ξένες τούρτζςικες, αράπικες, ιταλικές, φράγκικες κτλ. λέξεις που ξέρω ότι έχουσιν τα Τζςυπραίϊκα αμμά τζςαι με πολλές ελληνογενείς που είναι σπάνιες ή εξαφανιστήκασιν για να δείξω τες αρχαίες λέξεις που εδκιατηρηχήκασιν ειστά Τζςυπραίϊκα. Λεξικόν για τες λέξεις έσςει πάνω ειστήν δεξςάν γωνίαν του λεξιλογίου.
Η Γραμματιτζιή που εννά ακολουθώ τζςαι ακολούθησα επίσης περιγράφεται σε ιστοσελίαν που έχω πάνω δεξςά. Η γραφή έν διαφορετική όμως. Χρησιμοποιείται η πόστροφη αντί ο τρόπος που προτιμώ.
ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ Ε'
Μια καινοτομία που χιέλω να φέρω ειστόν τομέαν της ποίησης γενικά, γρησιμοποιώντα τα Τζςυπραίϊκα σγιάν το πρώτον γλωσσικόν μέσον με το ογοίον τούτη η καινοτομία εγρησιμοποιήχηκεν, είναι η Ομοιοκαταληξία Ε'.
Η Ομοιοκαταληξία Ε' έσςει να κάμει με την καταληξίαν των στοίχων ειστήν αριστερήν πλευράν του τζςειμένου. Δηλαδή ειστήν πραγματικότηταν μιλόμεν περί αρχιληξίας παρά καταληξίας αφού οι πρώτες συλλαβές των πρώτων λέξεων σε κάθε στοίχον εννά ομοιοκαταληχτούσιν. Αμμά εν σταματά ως δαμαί. Επίσης εννά σςει οριζόντιαν ομοιοκαταληξίαν. Δηλαδή οι λέξεις μεσέναν στοίχον εννά χουσιν την ήδκια κατάληξη. Τέλος εννά γινεί προσπάθεια για να έχουσιν στοίσςοι την συνηθισμένην ομοιοκαταληξίαν αμμά έθενναν απαραίτητον. Τωρά μπορεί να μεναιν καθαρόν τούτον που χιέλω να κάμω αλλά εννά το δείτε στα ποιήματα που ακολουθούσιν.
Με τούντον τρόπον χιέλω να αλλάξω λλίον την ομοιομορφίαν της ποίησης τζςαι να δείξω την ομορφκιάν των Τζςυπραίϊκων. Ποιήματα με τούντην μέθοδον εννά προκύψουσιν τούντον μήναν τζςαι μετά αμμά μεν καρτεράτε να ναι ούλλα με τούτην την ομοιοκαταληξίαν.
Τούτα που λόου μου! Υγειά σας!
ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΖΙΥΠΡΑΙΪΚΩΝ
Έναν που τα κυριόττερα προβλήματα που αντιμετωπίζει όγοιος μάσιεται να γράψει Τζιυπραίϊκα με τον ελληνικόν αρφάβητον έν η πόδοση των 6 συνκεκριμένων συφφώνων που εν πλάσκιουνται ειστά Καλαμαρίστικα. Τούτα τα σύφφωνα λαββάνοντα υπόψην το ένταλως δκιεβάζουνται ειστήν Εγγλέζιτζιην γρούσσαν έναι:
j = τζι πχ. τζιαι
ch = τσι πχ. τσιεκκάρω
sh = σι πχ. σιωφέρης
zh = ζι πχ. ζιώ
psh = ψι πχ. ανιψιός
ksh = ξι πχ. ξιουρίζουμαι
Για πολλές περιπτώσεις τούτος ο τρόπος πόδοσης των ήχων κανεί αμμά το πρόβλημαν που παρουσιάζεται έναι ότι ειστήν περίπτωσην του ανιψιός μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν ανιψι-ός παρά ανι-ψιός. Δηλαδή ένναιν καθαρόν το ένταλως να προφέρεις το σύφφωνον. Ψ ή psh; Ενώ σε άλλες περιπτώσεις που έσιεις αλλόναν Ιώτα. Δηλαδή: σιίζω δείχνει άκοψον. Έναι διπλόν ιι ή παχύν σύφφωνων; Ενώ εις περιπτώσεις που ο πασιύς ήχος έν ειστό τέλος; Ένταμπου γίνεται; Η λέξη Ππάσι (pash νόημαν: αρχι) σε λέξεις όπως το ππάσι πελλός (πολλά πελλός) μπορεί κάλλιστα να δκιεβαστεί να ππά-σι αντί σαν pash.
Μιά εισήγηση που έγινεν ήταν η χρήση διπλών συφφώνων όπως το ξξ, σσ, ψψ κτλ. Αλλά το πρόβλημαν που προκύπτει ένι ότι τούτοι οι ήχοι υπάρχουσιν ήδη ειστήν Τζιυπραίϊτζιην. Δηλαδή αντί αύξηση ένι άξξησην, υπάρχει το διπλό σσ σε λέξεις όπως το 'έσσω' κτλ. Άρα μέ τούτη η μέθοδος εν μας κάμνει. Άλλη εισήγηση είναι η πόστροφη μετά που τα σύφφωνα όπως το σ' δηλαδή σ'ωφέρης , τζ' -> τζ'αι αμμά δυστυχώς τούτη η μέθοδος δκιασπάζει την λέξην τζιαι μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν απλή πόστροφη. Το πρόβλημαν παραμένει.
Η εισήγηση μου είναι το παράδειγμαν που πέρνομεν που την εν μέρη λύσην του προβλήματος με τες μορφές τζι, σι, ξι κτλ. Η εισήγηση που γίνεται για την λέξην ππάσι είναι να γράφεται ππάσς. Δηλαδή όποτε έχομεν σι στο τέλος μιάς λέξης γράφεται με σς. Άν διατηρήσομεν τούτην την τεχνικήν λύνεται εν μέρη το πρόβλημαν μας με την πόδοσην αλλά εν λύνεται πλήρως. Ένταλως μπορεί να λυθεί; Με το τελικόν Σίγμαν. Δηλαδή το 'ς'. Ένταμπου χιέλω να πω; Οι ήσιοι της Τζιυπραίϊτζιης πρέπει να γράφουνται έτσι:
j = τζς = τζςαι
ch = τσς = τσςεκκάρω
sh = σς = σςωφέρης
zh = ζς = ζςώ
psh = ψς = ανιψςός
ksh = ξς = ξςουρίζουμαι
Μόνον με τούντον τρόπον λύνεται το πρόβλημαν της ακριβής πόδοσης των ήχων δίχα να δημιουρκούνται άλλα προβλήματα ή να δκιά την πιθανότηταν λαθθασμένης ανάγνωσης. Που δαμαί τζςαι δά ούλλα τα ποιήματα τζςαι τα άθθρα μου εννά γράφουνται με τον πανωθκιόν τρόπον.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΖΙΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΤΖΙΗ
Το λεξιλόγιον που εννά χρησιμοποιώ εννά ναι με ότι ξένες τούρτζςικες, αράπικες, ιταλικές, φράγκικες κτλ. λέξεις που ξέρω ότι έχουσιν τα Τζςυπραίϊκα αμμά τζςαι με πολλές ελληνογενείς που είναι σπάνιες ή εξαφανιστήκασιν για να δείξω τες αρχαίες λέξεις που εδκιατηρηχήκασιν ειστά Τζςυπραίϊκα. Λεξικόν για τες λέξεις έσςει πάνω ειστήν δεξςάν γωνίαν του λεξιλογίου.
Η Γραμματιτζιή που εννά ακολουθώ τζςαι ακολούθησα επίσης περιγράφεται σε ιστοσελίαν που έχω πάνω δεξςά. Η γραφή έν διαφορετική όμως. Χρησιμοποιείται η πόστροφη αντί ο τρόπος που προτιμώ.
ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ Ε'
Μια καινοτομία που χιέλω να φέρω ειστόν τομέαν της ποίησης γενικά, γρησιμοποιώντα τα Τζςυπραίϊκα σγιάν το πρώτον γλωσσικόν μέσον με το ογοίον τούτη η καινοτομία εγρησιμοποιήχηκεν, είναι η Ομοιοκαταληξία Ε'.
Η Ομοιοκαταληξία Ε' έσςει να κάμει με την καταληξίαν των στοίχων ειστήν αριστερήν πλευράν του τζςειμένου. Δηλαδή ειστήν πραγματικότηταν μιλόμεν περί αρχιληξίας παρά καταληξίας αφού οι πρώτες συλλαβές των πρώτων λέξεων σε κάθε στοίχον εννά ομοιοκαταληχτούσιν. Αμμά εν σταματά ως δαμαί. Επίσης εννά σςει οριζόντιαν ομοιοκαταληξίαν. Δηλαδή οι λέξεις μεσέναν στοίχον εννά χουσιν την ήδκια κατάληξη. Τέλος εννά γινεί προσπάθεια για να έχουσιν στοίσςοι την συνηθισμένην ομοιοκαταληξίαν αμμά έθενναν απαραίτητον. Τωρά μπορεί να μεναιν καθαρόν τούτον που χιέλω να κάμω αλλά εννά το δείτε στα ποιήματα που ακολουθούσιν.
Με τούντον τρόπον χιέλω να αλλάξω λλίον την ομοιομορφίαν της ποίησης τζςαι να δείξω την ομορφκιάν των Τζςυπραίϊκων. Ποιήματα με τούντην μέθοδον εννά προκύψουσιν τούντον μήναν τζςαι μετά αμμά μεν καρτεράτε να ναι ούλλα με τούτην την ομοιοκαταληξίαν.
Τούτα που λόου μου! Υγειά σας!
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
Η Κύπρος παραμένει Βρετανική αποικία
Αν ρωτήσετε στον δρόμο ποιές είναι οι επίσημες γλώσσες της Κύπρου οι πλειοψηφία των Κύπριων υπηκόων θα ανταποκριθούνε ‘‘Ελληνικά, Τούρκικα και Αγγλικά’’ ενώ πολλοί ξένοι ίσως απαντήσουνε μόνο ‘‘Αγγλικά’’. Και τα δύο είναι φυσικά είναι λάθος αφού οι επίσημες γλώσσες είναι τα Ελληνικά και τα Τούρκικα ενώ τα Αγγλικά είναι συνεπίσημη γλώσσα με τα Ελληνικά μόνο στις Βρετανικές Βάσεις. Παρόλα αυτά σας παροτρύνω να πάρετε το αμάξι σας και να περιπλανηθείτε στους δρόμους οποιασδήποτε κυπριακής πόλης κοιτάζοντας τις διάφορες πινακίδες και επιγραφές. Οι κυβερνητικές και δημοτικές είναι γραμμένες στα ελληνικά, αγγλικά και μερικές στα τούρκικα ενώ ταυτόχρονα στον ιδιωτικό τομέα η συντριπτική πλειοψηφία είναι στα Αγγλικά και άλλες γλώσσες (πχ. Ρωσσικά) με τα Ελληνικά (συχνά στα Greenglish) να ακολουθούνε εξ αποστάσεως, για τα τουρκικά ούτε λόγος.
Έχοντας ζήσει σε ευρωπαϊκές και ασιατικές πόλεις έχω συμπεράνει ότι μοναχά στην Κύπρο τόσες επιγραφές και πινακίδες σε δημόσιους χώρους είναι σε γλώσσες που δεν είναι οι επίσημες του κράτους. Άρα κάποιος αλλόγλωσσος που μαθαίνει ελληνικά δεν θα ρθει στην Κύπρο για να μάθει ελληνικά. Και όχι μόνο λόγω των επιγραφών. Στην Κύπρο η γλωσσική πραγματικότητα αναγκάζει τον μέσο Κύπριο να μιλήσει σε άλλη γλώσσα που δεν είναι η μητρική του πληθυσμού για να διεκπεραιώσει τις δουλειές της καθημερινότητας του. Πόσες φορές πήγατε σε κατάστημα, σε καφετερία κτλ. όπου ο τιμοκατάλογος είναι μόνο στα αγγλικά ή προσωπικό δεν μιλούσε ελληνικά ή καν αγγλικά; Πάμπολλες φορές μου έχει τύχει. Οι δεκάδες χιλιάδες ξένοι εργάτες και μόνιμοι κάτοικοι που έρχονται στην ελεύθερη Κύπρο δεν έχουνε κανένα κίνητρο για να μάθουνε ελληνικά ενώ αρκετοί νέοι επαναπατριζόμενοι Κύπριοι ακολοθούνε τον ίδιο δρόμο επειδή δεν τα χρειάζονται. Αυτόματα αυτό σημαίνει ότι ποτέ τους δεν εντάσσονται στην κοινωνία.
Αυτό το φαινόμενο δεν παρουσιάζεται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Η Κύπρος αποτελεί μιά οξύμορη εξαίρεση. Στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου οι μετανάστες αναγκάζουνται να μάθουν την τοπική γλώσσα όχι γιατί είναι οι υπήκοοι των άλλων χωρών κακοί γνώστες της αγγλικής ή επειδή είναι ρατσιστές αλλά επειδή καταλαβαίνουν ότι ο μετανάστης πρέπει να σεβαστεί την χώρα που τον φιλοξενά και επειδή οι ίδιοι οι υπήκοοι της χώρας σέβουνται και αγαπάνε την πολιτιστική τους κληρονομιά. Στην Κύπρο αντιμετωπίζουμε τον Ελληνικό πολιτισμό ερασιτεχνικά.
Οι Κύπριοι από την πλευρά τους αρχίσανε να στέλλουνε τα παιδιά τους σε αγγλόφωνα ιδιωτικά σχολεία και ακόμη νηπιαγωγεία. Η γλωσσική μας προτεραιότητα είναι πια η εκμάθηση των τέλειων αγγλικών. Οι 700,000 ελληνόφωνοι της Κύπρου πρέπει γλωσσικά να βολέψουνε τους 100,000 αλλόγλωσσους ξένους της χώρας! Πρωτάκουστο όχι μόνο για εμένα αλλά και για κάθε πολίτης της πολύγλωσσης Ευρωπαικής Ένωσης. Ήδη στην Κύπρο υπάρχει μια γλωσσική σύγχυση που έχει δημιουργήσει ένα γλωσσικό κράμα νεοελληνικών, κυπριακών και αγγλικών εξ ου και χιλιάδες νέοι μας δεν μπορούνε να ανταποκριθούνε στις παγκύπριες εξετάσεις των νέων ελληνικών αφού μαθαίνουνε μιά γλώσσα που δεν χρησιμοποιείται στο περιβάλλον τους ή καν από τους ιδίους. Τραγικό είναι το γεγονός ότι πολλές φορές ελληνικές λέξεις στην αγγλική προφέρουνται με τον αγγλικό τρόπο όπως το pause (παύση), podium (πόδειον) κτλ. ενώ οι νέοι μας το βρίσκουν υπερβολικά δύσκολο να μάθουνε τις αντίστοιχες ελληνικές φράσεις που μαθαίνουνε στην αγγλική.
Η πραγματικότητα πονάει αλλά ακόμη να μας χαστουκίσει! Όταν το 2050 οι ξένοι αλλόγλωσσοι διπλασιαστούνε στην Κύπρο η ελληνική γλώσσα θα πάρει την αντίστοιχη κατιούσα. Μελλοντικά είναι πιθανότατον οι μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες των μεταναστών να απαιτήσουνε την δημιουργία σχολείων όπου θα διδάσκονται οι γλώσσες τους στο όνομα της ‘‘πολυπολιτισμικής’’ ευρωπαϊκής κοινωνίας. Αυτό θα δημιουργήσει ένα πληθυσμιακό μωσαϊκό με κανένα κοινό στοιχείο και η μικρή Κύπρος θα καταλήξει να γίνει τα Βαλκάνια.
Το κράτος πρέπει να πάρει αμέσως μέτρα:
1. Νομοθεσίες για αναγραφή των πάντων σε τουλάχιστον μιά από τις επίσημες γλώσσες του κράτους
2. Φορολογία για πινακίδες σε άλλες γλώσσες
3. Απαγόρευση των πινακίδων σε μιά και μόνο γλώσσα που δεν είναι επίσημη
4. Υποχρεωτική εκμάθηση των ελληνικών για όλους τους αλλόγλωσσους για πρόσληψη όλους τους τύπους και βαθμίδες εργασίας και την επιβολή μεγάλων προστίμων σε όσους εργοδότες δεν τηρούν τους νόμους.
5. Να δημιουργηθεί ένας οργανισμός, τουλάχιστον για την Ελληνική γλώσσα, όπου θα διαμορφώσει διάφορες εξετάσεις για τον έλεγχο του επιπέδου των ελληνικών για ξένους και υπηκόους με τους υπηκόους να πρέπει να περάσουνε το ύψιστο επίπεδο.
Σε μερικές δεκαετίες θα υπάρξει γλωσσικό ζήτημα στην Κύπρο με επακόλουθο τις κοινωνικές διαταραχές. Ποιά θα είναι η επίσημη γλώσσα του κράτους για να ανταποκρίνεται στην πληθυσμιακή πραγματικότητα; Τα Ελληνικά και τα Τούρκικα ή τα Αγγλικά; Όπως οδεύουνε τα πράγματα η Αγγλική θα αντικαταστήσει την Ελληνική και την Τουρκική σαν την γλώσσα του λαού καθώς επίσης και σαν επίσημη γλώσσα του κράτους εις το όνομα του βολέματος των χιλιάδων μεταναστών (που στο μέλλον θα είναι 40% του πληθυσμού από το σημερινό 16-17%), την παταγώδη αποτυχία του κράτους για να ενταχθούν στην κοινωνία και την εγκατάλειψη της ελληνικής/τουρκικής από τους Κύπριους.
Μπορεί η Αγγλοκρατία να είχε τελιώσει το 1960 αλλά τελικά οι Άγγλοι τα καταφέρανε στην μεταγγλοκρατική εποχή να μας κάνουνε Άγγλους και να μας κρατήσουν ανεπίσημα σαν αποικία.
Έχοντας ζήσει σε ευρωπαϊκές και ασιατικές πόλεις έχω συμπεράνει ότι μοναχά στην Κύπρο τόσες επιγραφές και πινακίδες σε δημόσιους χώρους είναι σε γλώσσες που δεν είναι οι επίσημες του κράτους. Άρα κάποιος αλλόγλωσσος που μαθαίνει ελληνικά δεν θα ρθει στην Κύπρο για να μάθει ελληνικά. Και όχι μόνο λόγω των επιγραφών. Στην Κύπρο η γλωσσική πραγματικότητα αναγκάζει τον μέσο Κύπριο να μιλήσει σε άλλη γλώσσα που δεν είναι η μητρική του πληθυσμού για να διεκπεραιώσει τις δουλειές της καθημερινότητας του. Πόσες φορές πήγατε σε κατάστημα, σε καφετερία κτλ. όπου ο τιμοκατάλογος είναι μόνο στα αγγλικά ή προσωπικό δεν μιλούσε ελληνικά ή καν αγγλικά; Πάμπολλες φορές μου έχει τύχει. Οι δεκάδες χιλιάδες ξένοι εργάτες και μόνιμοι κάτοικοι που έρχονται στην ελεύθερη Κύπρο δεν έχουνε κανένα κίνητρο για να μάθουνε ελληνικά ενώ αρκετοί νέοι επαναπατριζόμενοι Κύπριοι ακολοθούνε τον ίδιο δρόμο επειδή δεν τα χρειάζονται. Αυτόματα αυτό σημαίνει ότι ποτέ τους δεν εντάσσονται στην κοινωνία.
Αυτό το φαινόμενο δεν παρουσιάζεται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Η Κύπρος αποτελεί μιά οξύμορη εξαίρεση. Στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου οι μετανάστες αναγκάζουνται να μάθουν την τοπική γλώσσα όχι γιατί είναι οι υπήκοοι των άλλων χωρών κακοί γνώστες της αγγλικής ή επειδή είναι ρατσιστές αλλά επειδή καταλαβαίνουν ότι ο μετανάστης πρέπει να σεβαστεί την χώρα που τον φιλοξενά και επειδή οι ίδιοι οι υπήκοοι της χώρας σέβουνται και αγαπάνε την πολιτιστική τους κληρονομιά. Στην Κύπρο αντιμετωπίζουμε τον Ελληνικό πολιτισμό ερασιτεχνικά.
Οι Κύπριοι από την πλευρά τους αρχίσανε να στέλλουνε τα παιδιά τους σε αγγλόφωνα ιδιωτικά σχολεία και ακόμη νηπιαγωγεία. Η γλωσσική μας προτεραιότητα είναι πια η εκμάθηση των τέλειων αγγλικών. Οι 700,000 ελληνόφωνοι της Κύπρου πρέπει γλωσσικά να βολέψουνε τους 100,000 αλλόγλωσσους ξένους της χώρας! Πρωτάκουστο όχι μόνο για εμένα αλλά και για κάθε πολίτης της πολύγλωσσης Ευρωπαικής Ένωσης. Ήδη στην Κύπρο υπάρχει μια γλωσσική σύγχυση που έχει δημιουργήσει ένα γλωσσικό κράμα νεοελληνικών, κυπριακών και αγγλικών εξ ου και χιλιάδες νέοι μας δεν μπορούνε να ανταποκριθούνε στις παγκύπριες εξετάσεις των νέων ελληνικών αφού μαθαίνουνε μιά γλώσσα που δεν χρησιμοποιείται στο περιβάλλον τους ή καν από τους ιδίους. Τραγικό είναι το γεγονός ότι πολλές φορές ελληνικές λέξεις στην αγγλική προφέρουνται με τον αγγλικό τρόπο όπως το pause (παύση), podium (πόδειον) κτλ. ενώ οι νέοι μας το βρίσκουν υπερβολικά δύσκολο να μάθουνε τις αντίστοιχες ελληνικές φράσεις που μαθαίνουνε στην αγγλική.
Η πραγματικότητα πονάει αλλά ακόμη να μας χαστουκίσει! Όταν το 2050 οι ξένοι αλλόγλωσσοι διπλασιαστούνε στην Κύπρο η ελληνική γλώσσα θα πάρει την αντίστοιχη κατιούσα. Μελλοντικά είναι πιθανότατον οι μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες των μεταναστών να απαιτήσουνε την δημιουργία σχολείων όπου θα διδάσκονται οι γλώσσες τους στο όνομα της ‘‘πολυπολιτισμικής’’ ευρωπαϊκής κοινωνίας. Αυτό θα δημιουργήσει ένα πληθυσμιακό μωσαϊκό με κανένα κοινό στοιχείο και η μικρή Κύπρος θα καταλήξει να γίνει τα Βαλκάνια.
Το κράτος πρέπει να πάρει αμέσως μέτρα:
1. Νομοθεσίες για αναγραφή των πάντων σε τουλάχιστον μιά από τις επίσημες γλώσσες του κράτους
2. Φορολογία για πινακίδες σε άλλες γλώσσες
3. Απαγόρευση των πινακίδων σε μιά και μόνο γλώσσα που δεν είναι επίσημη
4. Υποχρεωτική εκμάθηση των ελληνικών για όλους τους αλλόγλωσσους για πρόσληψη όλους τους τύπους και βαθμίδες εργασίας και την επιβολή μεγάλων προστίμων σε όσους εργοδότες δεν τηρούν τους νόμους.
5. Να δημιουργηθεί ένας οργανισμός, τουλάχιστον για την Ελληνική γλώσσα, όπου θα διαμορφώσει διάφορες εξετάσεις για τον έλεγχο του επιπέδου των ελληνικών για ξένους και υπηκόους με τους υπηκόους να πρέπει να περάσουνε το ύψιστο επίπεδο.
Σε μερικές δεκαετίες θα υπάρξει γλωσσικό ζήτημα στην Κύπρο με επακόλουθο τις κοινωνικές διαταραχές. Ποιά θα είναι η επίσημη γλώσσα του κράτους για να ανταποκρίνεται στην πληθυσμιακή πραγματικότητα; Τα Ελληνικά και τα Τούρκικα ή τα Αγγλικά; Όπως οδεύουνε τα πράγματα η Αγγλική θα αντικαταστήσει την Ελληνική και την Τουρκική σαν την γλώσσα του λαού καθώς επίσης και σαν επίσημη γλώσσα του κράτους εις το όνομα του βολέματος των χιλιάδων μεταναστών (που στο μέλλον θα είναι 40% του πληθυσμού από το σημερινό 16-17%), την παταγώδη αποτυχία του κράτους για να ενταχθούν στην κοινωνία και την εγκατάλειψη της ελληνικής/τουρκικής από τους Κύπριους.
Μπορεί η Αγγλοκρατία να είχε τελιώσει το 1960 αλλά τελικά οι Άγγλοι τα καταφέρανε στην μεταγγλοκρατική εποχή να μας κάνουνε Άγγλους και να μας κρατήσουν ανεπίσημα σαν αποικία.
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Είς τα πέρα
Ταξιέφκω είς τα πέρα
Πόσσω μου πολλά μακρά
Να ώ άλλον κόσμον ξένον
Τζιαι κάχετις παράξενον
Τον νουν μου να πλαθκιάνω
Την γνώση μου να πολλίνω
Την ζωήν μου να πλουμήω
Τζιαινούρκες εμπειρίες να σωρέψω
Αμμά ούλλη η σκέψη μου
Πισωθκιόν εις την νήσον μου
Καχε λεπτόν εννά πιέννει
Ζαττίν η ψυσιή μου τζιιαμαί εννά μείνει
Πόσσω μου πολλά μακρά
Να ώ άλλον κόσμον ξένον
Τζιαι κάχετις παράξενον
Τον νουν μου να πλαθκιάνω
Την γνώση μου να πολλίνω
Την ζωήν μου να πλουμήω
Τζιαινούρκες εμπειρίες να σωρέψω
Αμμά ούλλη η σκέψη μου
Πισωθκιόν εις την νήσον μου
Καχε λεπτόν εννά πιέννει
Ζαττίν η ψυσιή μου τζιιαμαί εννά μείνει
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Γιαλλουρέτικον Καταφύιν
Εσού γλυτζιά μου γιαλουρού
Χάλασσα με τα ίλαρα νερά
Τζιαι τα σμαραχτένια σου μαλλιά
Που την ειδίαν που κάτω
Ήρτα νάκκον να σε ώ
Την δροσιάν σου να χαρώ
Κατωθκιόν σιρταρισμένη η άμμος σου
Σγιαν την βουβήν την ερημούσην
Οι πατημασιές μου θέαλλες σηκώννουσιν
Πάστην την επιφάνειαν σου επιπλέω
Τα τζιύμματα σου ποτζιοιμήζουν με
Ειστά άπαντα σου ταξιδεύκουν με
Νανουρίσματα τραγουδούν μου
Τα ανέμια που μαλαχτά φυσούσιν
Τζιαι τα μαλλιά σου χαϊδεύκουσιν
Την καρκιάν σου θωρώ
Μέστην βυχήν σου να θκιανέυκεται
Με το νηλιοφώς να λούζεται
Λέπκια τζιαι φτερύγια δως μου
Ξανά κοπελλούιν σου να γινώ
Που της γης το χας να γλυτώσω.
Χάλασσα με τα ίλαρα νερά
Τζιαι τα σμαραχτένια σου μαλλιά
Που την ειδίαν που κάτω
Ήρτα νάκκον να σε ώ
Την δροσιάν σου να χαρώ
Κατωθκιόν σιρταρισμένη η άμμος σου
Σγιαν την βουβήν την ερημούσην
Οι πατημασιές μου θέαλλες σηκώννουσιν
Πάστην την επιφάνειαν σου επιπλέω
Τα τζιύμματα σου ποτζιοιμήζουν με
Ειστά άπαντα σου ταξιδεύκουν με
Νανουρίσματα τραγουδούν μου
Τα ανέμια που μαλαχτά φυσούσιν
Τζιαι τα μαλλιά σου χαϊδεύκουσιν
Την καρκιάν σου θωρώ
Μέστην βυχήν σου να θκιανέυκεται
Με το νηλιοφώς να λούζεται
Λέπκια τζιαι φτερύγια δως μου
Ξανά κοπελλούιν σου να γινώ
Που της γης το χας να γλυτώσω.
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009
Τζιύπρος ένταμπου ένι;
Η Τζιύπρος ένναιν ελληνική
ένναινε ούτε τούρτζιικη
Η Τζιύπρος ένναιν καν τζιυπριακή
έν μια που τα πέρα ξενιτζιή
Ένι άνομη ανατειλοευρωπαία
που γουλεύκει σε πορνεία
Έν μια τζιυραδευκούσα Σριιλανκκέζα
που επαντρεύτειν γέρον χαχα
Έν μιά τριγκλάισσα Βιετναμέζα
που έν μαθαίννει ελληνικά
Έν μια πολιτιτζιά τζιινέζα
που κάμνει πεζοδρόμια
Έν ένας που τα κατεχώμενα αράπης
που ήρτεν να γουλέψει παράνομα ο ακομπώτης
Ένι ένεις του ασύλου αιτητής
που έσιει να πέρνει που τα κοπελλούθκια τούντης γης
Έν ένας μαννός πακιστανός
που να σκοτώσει αλλόθρησκον του έν ο σκοπός
Έν ένας κλεφτούρης ρουμάνος
όπως τζιαι ο βτελλάρης ο πολωνός
Η Τζιύπρος ένναινε ότι ήτον παλιά
τα ανευκάριστα της τα κοπελλούθκια
Ειστά μυλιούνια τα γαιμορούφκια ξενιτζιά
Επουλήσαν ως τζιαι την δικήν της κοκκαλίστρα
ένναινε ούτε τούρτζιικη
Η Τζιύπρος ένναιν καν τζιυπριακή
έν μια που τα πέρα ξενιτζιή
Ένι άνομη ανατειλοευρωπαία
που γουλεύκει σε πορνεία
Έν μια τζιυραδευκούσα Σριιλανκκέζα
που επαντρεύτειν γέρον χαχα
Έν μιά τριγκλάισσα Βιετναμέζα
που έν μαθαίννει ελληνικά
Έν μια πολιτιτζιά τζιινέζα
που κάμνει πεζοδρόμια
Έν ένας που τα κατεχώμενα αράπης
που ήρτεν να γουλέψει παράνομα ο ακομπώτης
Ένι ένεις του ασύλου αιτητής
που έσιει να πέρνει που τα κοπελλούθκια τούντης γης
Έν ένας μαννός πακιστανός
που να σκοτώσει αλλόθρησκον του έν ο σκοπός
Έν ένας κλεφτούρης ρουμάνος
όπως τζιαι ο βτελλάρης ο πολωνός
Η Τζιύπρος ένναινε ότι ήτον παλιά
τα ανευκάριστα της τα κοπελλούθκια
Ειστά μυλιούνια τα γαιμορούφκια ξενιτζιά
Επουλήσαν ως τζιαι την δικήν της κοκκαλίστρα
Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
Μεν Ξαρκάς Φύε
Μεν ξαρκάς φύε
Εμέν άεις με δαμαί
Πίσω σου με δικλήεις
Που την ζωήν μου να ξηπορτήεις
Για εμέν μεν ξανασκοπήεις
Για λόου μου μεν ξαναρωτήεις
Τα φιλγιά σου που το σώμαν μου πλυνίσκω
Τες πατημαθκιές σου σαρίζω
Την νοσιάν σου σφοντζιίζω
Την μυρωθκιάν σου ποξανίσκω
Μιά αττύμηση να μείνει
Μέστο αττυμυτικόν μου να θαφτεί
Γιατί την ψυσιήν μου έκαμες να πονεί.
Τζιαι την καρκιάν μου να γιαμοροεί
Μεν ξαρκάς φύε
Εμέν άεις με δαμαί
Εμέν άεις με δαμαί
Πίσω σου με δικλήεις
Που την ζωήν μου να ξηπορτήεις
Για εμέν μεν ξανασκοπήεις
Για λόου μου μεν ξαναρωτήεις
Τα φιλγιά σου που το σώμαν μου πλυνίσκω
Τες πατημαθκιές σου σαρίζω
Την νοσιάν σου σφοντζιίζω
Την μυρωθκιάν σου ποξανίσκω
Μιά αττύμηση να μείνει
Μέστο αττυμυτικόν μου να θαφτεί
Γιατί την ψυσιήν μου έκαμες να πονεί.
Τζιαι την καρκιάν μου να γιαμοροεί
Μεν ξαρκάς φύε
Εμέν άεις με δαμαί
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009
Το Γλωσσικό Ζήτημα στην Κύπρο
Το 1976 με νόμο του Κωνσταντίνου Καραμανλή η υιοθέτηση της δημοτικής στην Ελλάδα σαν η επίσημη γλώσσα του κράτους έγινε πραγματικότητα και το γλωσσικό ζήτημα που ταλάνιζε την Ελλάδα από το 1716 είχε επιτέλους λήξει δίνοντας την λύση στο πρόβλημα του λειτουργικού αναλφαβητισμού αφού πολλά παιδιά δεν μπορούσανε να εκφραστούνε επαρκώς στην Καθαρεύουσα. Από την άλλη στην Κύπρο το γλωσσικό ζήτημα προέκυψε ακριβώς μετέπειτα. Η Καθαρεύουσα αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο για όλες τις ελληνικές διαλέκτους και ήτανε η γλώσσα επικοινωνίας για τον απανταχού Ελληνισμό. Η Δημοτική είναι μια Ελληνική διάλεκτος που ομιλείται κατά εξοχή στην Αττική της Ελλάδος ενώ η τοπολαλιά της Κύπρου όντας αρχαία ελληνικά στον πυρήνα της είχε επηρεαστεί τεράστια από την Κοινή Ελληνική αφού ήταν και είναι η γλώσσα της Εκκλησίας της Κύπρου που δρούσε σαν την ηγεσία και αντιπροσώπευση των Ελλήνων της Κύπρου στους διάφορους κατακτητές της νήσου από τον καιρό της Φραγκοκρατίας.
Τα κυπριόπουλα καλέστηκαν να μάθουνε στις τάξεις μια Ελληνική διάλεκτο που απείχε τεράστια από την Κυπριακή τοπολαλιά σε γραμματική και λεξιλόγιο αφού πολλές αρχαίες λέξεις αντικαταστάθηκαν με σλαβικές, τουρκικές, γαλλικές και ιταλικές ενώ λέξεις με αντίστοιχες ρίζες (με εξαίρεση τις σλαβικές) που υπήρχανε στην Κύπρο αντικατασταθήκανε με αττικοελληνικές. Όλα αυτά γινόντανε με την συνοδεία της εκμάθησης των αγγλικών και την έκρηξη του εθνικισμού λόγω της τουρκικής εισβολής.
Το αποτέλεσμα ήτανε τραγικό. Οι γενιές των Ελλήνων Κυπριόπουλων εκ το 1976 και μετέπειτα αναγκαστήκανε να ζούνε σε μία κοινωνία όπου η δημοτική απείχε τεράστια από την τοπολαλιά που έμαθαν να μιλάνε σαν μητρική γλώσσα ενώ η συνεχής χρήση της θεωρείτο ξυπασμός. Ταυτόχρονα η κοινωνία αντιμετώπιζε την τοπολαλιά σε δημόσιους χώρους σαν ένα ιδίωμα που υποδείκνυε μαθητική και κοινωνική κατωτερότητα.
Τα ελληνόπουλα της Κύπρου μαθαίνανε στο σχολείο μία γλώσσα που χρησιμοποιούσαν σπάνια ενώ ομιλούσανε μια τοπολαλιά που έπρεπε να καταπιέζουνε λόγω της κοινωνίας. Αυτό δημιούργησε ένα κενό στο λεξικό των γενεών γιατί μερικές λέξεις θεωρόντουσαν υπερβολικά ξένες στο τοπικό αυτί και άλλες υπερβολικά χυδαίες από την πλευρά του μορφωτικού επιπέδου απορρηφθήκανε τελείως μειώνοντας την ικανότητα των Ελληνοκυπρίων να εκφραστούνε επαρκώς.
Η μόνη γλώσσα που μπορούσανε να μιλούνε χωρίς καταδίωξη και διπλή και τριπλή σκέψη για την γραμματική και το λεξιλόγιο ήτανε η Αγγλική. Τα Αγγλικά δώσανε στο μέσο Κυπριόπουλο μια σιγουριά στην έκφραση τους όντας βράχος γλωσσικής σταθερότητας και γενικής αποδοχής ενώ ταυτόχρονα άνοιγε την πύλη επικοινωνίας με τον έξω κόσμο πχ. τουρίστες. Εξού και πάρα πολλοί νέοι ριχτήκανε με τα μούτρα στην ταχεία εκμάθηση των Αγγλικών καλύπτοντας τα κενά στο λεξιλόγιο και την έκφραση τους με κοινώς αποδεκτές αγγλικές λέξεις.
Τα σύγχρονα κυπριόπουλα μιλάνε πλέον ένα κράμα Κυπριακών, αττικών Ελληνικών και Αγγλικών ενώ πολλά από αυτά μπορούνε να εκφραστούνε σαφώς καλύτερα στα Αγγλικά παρά στα Κυπριακά ή στα αττικά Ελληνικά. Οι συμπολίτες μας πραγματεύονται την Δημοτική σε εξ ολοκλήρου επίσημες εκδηλώσεις πτωχότατα λόγω της σημαντικής επιρροή των Αγγλικών. Τα Κυπριακά και η Δημοτική ακούγονται στην καθαρή μορφή τους μόνο σε μερικές εκπομπές στα Μ.Μ.Ε. ενώ τα Αγγλικά διαβάζονται και ακούγονται παντού αφού οι πλείστες πινακίδες γράφονται στα Αγγλικά, χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται το νησί μας και χιλιάδες αλλοδαποί μετανάστες δεν μαθαίνουν Ελληνικά. Το μέσο κυπριόπουλο καταλήγει να χρησιμοποιεί επί το πλείστο τα Αγγλικά για όλων των μορφών επικοινωνίας στην καθημερινότητα του. Λόγω αυτής της καταστάσεως είναι άρα λογικό η ομιλία του μέσου Κύπριου στα Ελληνικά να είναι πτωχότατη και ο Ελληνισμός στην Κύπρο να έχει αβέβαιο ως και κανένα μέλλον.
Υπάρχει σωτηρία για την Ελληνική γλώσσα και Ελληνισμό της Κύπρου από την αυτοκαταστροφή; Εξαρτάται. Χώρες όπως το Ισραήλ κάνανε μια νεκρή γλώσσα όπως τα Εβραϊκά να αναστηθεί και να αναβιώσει μια άνθηση ενώ στην Καταλονία τα Καταλανικά που απειλούνταν με εξαφάνιση έχουνε σωθεί και γίνει η κύρια γλώσσα της περιοχής. Στην Κύπρο το πρόβλημα είναι διπλό. Τι θα περισώσουμε, τα Κυπριακά ή την Δημοτική; Και όταν έχουμε αποφασίσει ποίος έχει την τόλμη και την πυγμή για να πάρει σοβαρότατα μέτρα για την προστασία και ανάδειξη της Ελληνικής γλώσσας χωρίς να ταλανίζεται ο ίδιος από την αποτυχημένη ιδεολογία του πολυπολιτισμού;
Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος για τον μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού. Προσωπικά πιστεύω ότι λόγω της παγκοσμιοποίησης και της ξενομανίας των Κύπριων τα Ελληνικά θα πάψουνε να είναι η γλώσσα των Ελληνοκύπριων εντός μερικών δεκαετιών και θα αντικατασταθούνε από τα πρακτικότερα Αγγλικά. Άρα κάθε προσπάθεια για καθυστέρηση αυτού του γεγονότος φαίνεται μάταια. Μάλλον κατευθυνόμαστε μια πλήρης κατάργηση της Ελληνικής αλλά μαζί με την κατάργηση θα επέλθει και η πλήρης αποκοπή από την Ελληνική μας κληρονομία. Θα γίνουμε Άγγλοι και τα τυχόν ‘Αγγλόφωνοι Έλληνες’ κτλ. θα ναι, όπως το πάρει κανείς, μόνο για κλάματα ή γέλια.
Τα κυπριόπουλα καλέστηκαν να μάθουνε στις τάξεις μια Ελληνική διάλεκτο που απείχε τεράστια από την Κυπριακή τοπολαλιά σε γραμματική και λεξιλόγιο αφού πολλές αρχαίες λέξεις αντικαταστάθηκαν με σλαβικές, τουρκικές, γαλλικές και ιταλικές ενώ λέξεις με αντίστοιχες ρίζες (με εξαίρεση τις σλαβικές) που υπήρχανε στην Κύπρο αντικατασταθήκανε με αττικοελληνικές. Όλα αυτά γινόντανε με την συνοδεία της εκμάθησης των αγγλικών και την έκρηξη του εθνικισμού λόγω της τουρκικής εισβολής.
Το αποτέλεσμα ήτανε τραγικό. Οι γενιές των Ελλήνων Κυπριόπουλων εκ το 1976 και μετέπειτα αναγκαστήκανε να ζούνε σε μία κοινωνία όπου η δημοτική απείχε τεράστια από την τοπολαλιά που έμαθαν να μιλάνε σαν μητρική γλώσσα ενώ η συνεχής χρήση της θεωρείτο ξυπασμός. Ταυτόχρονα η κοινωνία αντιμετώπιζε την τοπολαλιά σε δημόσιους χώρους σαν ένα ιδίωμα που υποδείκνυε μαθητική και κοινωνική κατωτερότητα.
Τα ελληνόπουλα της Κύπρου μαθαίνανε στο σχολείο μία γλώσσα που χρησιμοποιούσαν σπάνια ενώ ομιλούσανε μια τοπολαλιά που έπρεπε να καταπιέζουνε λόγω της κοινωνίας. Αυτό δημιούργησε ένα κενό στο λεξικό των γενεών γιατί μερικές λέξεις θεωρόντουσαν υπερβολικά ξένες στο τοπικό αυτί και άλλες υπερβολικά χυδαίες από την πλευρά του μορφωτικού επιπέδου απορρηφθήκανε τελείως μειώνοντας την ικανότητα των Ελληνοκυπρίων να εκφραστούνε επαρκώς.
Η μόνη γλώσσα που μπορούσανε να μιλούνε χωρίς καταδίωξη και διπλή και τριπλή σκέψη για την γραμματική και το λεξιλόγιο ήτανε η Αγγλική. Τα Αγγλικά δώσανε στο μέσο Κυπριόπουλο μια σιγουριά στην έκφραση τους όντας βράχος γλωσσικής σταθερότητας και γενικής αποδοχής ενώ ταυτόχρονα άνοιγε την πύλη επικοινωνίας με τον έξω κόσμο πχ. τουρίστες. Εξού και πάρα πολλοί νέοι ριχτήκανε με τα μούτρα στην ταχεία εκμάθηση των Αγγλικών καλύπτοντας τα κενά στο λεξιλόγιο και την έκφραση τους με κοινώς αποδεκτές αγγλικές λέξεις.
Τα σύγχρονα κυπριόπουλα μιλάνε πλέον ένα κράμα Κυπριακών, αττικών Ελληνικών και Αγγλικών ενώ πολλά από αυτά μπορούνε να εκφραστούνε σαφώς καλύτερα στα Αγγλικά παρά στα Κυπριακά ή στα αττικά Ελληνικά. Οι συμπολίτες μας πραγματεύονται την Δημοτική σε εξ ολοκλήρου επίσημες εκδηλώσεις πτωχότατα λόγω της σημαντικής επιρροή των Αγγλικών. Τα Κυπριακά και η Δημοτική ακούγονται στην καθαρή μορφή τους μόνο σε μερικές εκπομπές στα Μ.Μ.Ε. ενώ τα Αγγλικά διαβάζονται και ακούγονται παντού αφού οι πλείστες πινακίδες γράφονται στα Αγγλικά, χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται το νησί μας και χιλιάδες αλλοδαποί μετανάστες δεν μαθαίνουν Ελληνικά. Το μέσο κυπριόπουλο καταλήγει να χρησιμοποιεί επί το πλείστο τα Αγγλικά για όλων των μορφών επικοινωνίας στην καθημερινότητα του. Λόγω αυτής της καταστάσεως είναι άρα λογικό η ομιλία του μέσου Κύπριου στα Ελληνικά να είναι πτωχότατη και ο Ελληνισμός στην Κύπρο να έχει αβέβαιο ως και κανένα μέλλον.
Υπάρχει σωτηρία για την Ελληνική γλώσσα και Ελληνισμό της Κύπρου από την αυτοκαταστροφή; Εξαρτάται. Χώρες όπως το Ισραήλ κάνανε μια νεκρή γλώσσα όπως τα Εβραϊκά να αναστηθεί και να αναβιώσει μια άνθηση ενώ στην Καταλονία τα Καταλανικά που απειλούνταν με εξαφάνιση έχουνε σωθεί και γίνει η κύρια γλώσσα της περιοχής. Στην Κύπρο το πρόβλημα είναι διπλό. Τι θα περισώσουμε, τα Κυπριακά ή την Δημοτική; Και όταν έχουμε αποφασίσει ποίος έχει την τόλμη και την πυγμή για να πάρει σοβαρότατα μέτρα για την προστασία και ανάδειξη της Ελληνικής γλώσσας χωρίς να ταλανίζεται ο ίδιος από την αποτυχημένη ιδεολογία του πολυπολιτισμού;
Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος για τον μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού. Προσωπικά πιστεύω ότι λόγω της παγκοσμιοποίησης και της ξενομανίας των Κύπριων τα Ελληνικά θα πάψουνε να είναι η γλώσσα των Ελληνοκύπριων εντός μερικών δεκαετιών και θα αντικατασταθούνε από τα πρακτικότερα Αγγλικά. Άρα κάθε προσπάθεια για καθυστέρηση αυτού του γεγονότος φαίνεται μάταια. Μάλλον κατευθυνόμαστε μια πλήρης κατάργηση της Ελληνικής αλλά μαζί με την κατάργηση θα επέλθει και η πλήρης αποκοπή από την Ελληνική μας κληρονομία. Θα γίνουμε Άγγλοι και τα τυχόν ‘Αγγλόφωνοι Έλληνες’ κτλ. θα ναι, όπως το πάρει κανείς, μόνο για κλάματα ή γέλια.
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Τρένον
Σταματήστε τούντο τρένον
Χιέλω τωρά να κατεβώ
Εν πολλά φουρκαστόν
Άλλον πκιόν εν αντέχω
Εν ιξέρω που με παίρνει
Τζιαι γιατί είμαι δαπάνω
Φοούμαι πως εννά σταματήσει
Σε τόπον μακρά πόσσω
Σταματήστε τούντο τρένον
Τζιαι που γκρεμμούς περνά
Ράγιες αγιομένες πανωθκιόν
Που ρότσους πετιτόν ξυστά
Μέστες πυράες των ερήμων
Με βαομένα παραθύρκα
Μέστες κρυάδες των βούνατσων
Εμαρκώσαν τα πόθκια τζιαι τα σιέρκα
Έσιει τόσα βαγόνια όφτζιιερα
Κανένας μιτά του να συντύχω
Την νύκταν μέστα πισούρκα
Που τον φόν μου λλιοψυχώ
Σίουρα εν είμαι έτοιμος
Για τζιείνα που έρκουνται
Εν ιμπόρω να το πώ άλλοσπως
Ξανά έσσω να βρεθώ μάχουμαι
Αμμά σιωφέρης εν ο Γρόνος
Τελευταίος σταθμός ο Θάνατος
Εννά καταλήξω, πόξυλος, μανιχός
Μέστην ματζιελλίστρα μόρτος
Χιέλω τωρά να κατεβώ
Εν πολλά φουρκαστόν
Άλλον πκιόν εν αντέχω
Εν ιξέρω που με παίρνει
Τζιαι γιατί είμαι δαπάνω
Φοούμαι πως εννά σταματήσει
Σε τόπον μακρά πόσσω
Σταματήστε τούντο τρένον
Τζιαι που γκρεμμούς περνά
Ράγιες αγιομένες πανωθκιόν
Που ρότσους πετιτόν ξυστά
Μέστες πυράες των ερήμων
Με βαομένα παραθύρκα
Μέστες κρυάδες των βούνατσων
Εμαρκώσαν τα πόθκια τζιαι τα σιέρκα
Έσιει τόσα βαγόνια όφτζιιερα
Κανένας μιτά του να συντύχω
Την νύκταν μέστα πισούρκα
Που τον φόν μου λλιοψυχώ
Σίουρα εν είμαι έτοιμος
Για τζιείνα που έρκουνται
Εν ιμπόρω να το πώ άλλοσπως
Ξανά έσσω να βρεθώ μάχουμαι
Αμμά σιωφέρης εν ο Γρόνος
Τελευταίος σταθμός ο Θάνατος
Εννά καταλήξω, πόξυλος, μανιχός
Μέστην ματζιελλίστρα μόρτος
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
15-20/7/1974
Την νύχταν όξυπνον με αήννει
Τζιαι τον ξύπνιον μου στοισιώννει
Τούτη η εικόνα εμέν μιλολγιώννει
Την σκέψην μου πεϊκλώννει
Της Μεσογείου η γλυτζιά αναράδα
Ντυμένη μέστα σμαραγδογαλάζια
Με τα γρουσά μακρά μαλλιά
Τζιαι τα ώρκα πράσινα αμμάθκια
Τες στράτες γυρίζει μανισιή της
Γρόνια προδωμένη που την μάναν της
Που το μασιαίριν πάστην ράσιην της
Κόμα στρίφει τζιαι άβκασμαν το γιαίμαν της
Τα σιείλη της που νάκρας ραμμένα
Για να μεν συντύσσιει η αρχαία της γρούσσα
Τα ώρκα της μάθκια πρισμένα
Τζιαι τα κορμιά της σιλγιοκαθεδριμένα
Έτσι τα κοπελλούθκια της την εκαταντήσασιν
Το κορμίν της κόμα σε ξένους τζύρηες το πουλούσιν
Οι ογοίοι τα κάλλη της ως σήμερον κουρσέυκουσιν
Καυκαλατίζουσιν αντίς να μάχουνται να μερώσουσιν
Των γιαγιάων τους εν θωρούσιν τα χαΐρκα
Που για 30 αρκύρια έχουν τα πουλημένα
Τζιαι εν καταλάουσιν τα δικά τους λάχη
Τζιαι ότι εννά προκοψουσιν μανιχά μιτά
Με την καρκιάν της ειστά θκυο μοιρασμένη
Κόμα η νηλιοκαμμένη μάνα τους γυρίζει
Που τον πόνον τζιαι το κάγριν παουρίζει
Πεταξούμενη τζιαι για πνάσην κοραζιιασμένη
Την νύχταν όξυπνον με αφήννει
Τζ’αι τον ξύπνιον μου στοισ’ώννει
Τούτη η εικόνα εμέν μιλολγιώννει
Την σκέψην μου πεϊκλώννει
Τζιαι τον ξύπνιον μου στοισιώννει
Τούτη η εικόνα εμέν μιλολγιώννει
Την σκέψην μου πεϊκλώννει
Της Μεσογείου η γλυτζιά αναράδα
Ντυμένη μέστα σμαραγδογαλάζια
Με τα γρουσά μακρά μαλλιά
Τζιαι τα ώρκα πράσινα αμμάθκια
Τες στράτες γυρίζει μανισιή της
Γρόνια προδωμένη που την μάναν της
Που το μασιαίριν πάστην ράσιην της
Κόμα στρίφει τζιαι άβκασμαν το γιαίμαν της
Τα σιείλη της που νάκρας ραμμένα
Για να μεν συντύσσιει η αρχαία της γρούσσα
Τα ώρκα της μάθκια πρισμένα
Τζιαι τα κορμιά της σιλγιοκαθεδριμένα
Έτσι τα κοπελλούθκια της την εκαταντήσασιν
Το κορμίν της κόμα σε ξένους τζύρηες το πουλούσιν
Οι ογοίοι τα κάλλη της ως σήμερον κουρσέυκουσιν
Καυκαλατίζουσιν αντίς να μάχουνται να μερώσουσιν
Των γιαγιάων τους εν θωρούσιν τα χαΐρκα
Που για 30 αρκύρια έχουν τα πουλημένα
Τζιαι εν καταλάουσιν τα δικά τους λάχη
Τζιαι ότι εννά προκοψουσιν μανιχά μιτά
Με την καρκιάν της ειστά θκυο μοιρασμένη
Κόμα η νηλιοκαμμένη μάνα τους γυρίζει
Που τον πόνον τζιαι το κάγριν παουρίζει
Πεταξούμενη τζιαι για πνάσην κοραζιιασμένη
Την νύχταν όξυπνον με αφήννει
Τζ’αι τον ξύπνιον μου στοισ’ώννει
Τούτη η εικόνα εμέν μιλολγιώννει
Την σκέψην μου πεϊκλώννει
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
Η της Επανάστασης γέννησις
Η γλύκα της Λευτερκάς
Το δίτζιον της Δημοκραθκιάς
Έν μέστο τζιέντρον της Καρκιάς
Έν του κάθα λάς
Το αναγκαίον φάς
Διχα τους έρκεται το χάς
Το δίτζιον της Δημοκραθκιάς
Έν μέστο τζιέντρον της Καρκιάς
Έν του κάθα λάς
Το αναγκαίον φάς
Διχα τους έρκεται το χάς
Σάββατο 11 Ιουλίου 2009
Της Τζιύπρου το Δεντρόν
Της Τζιύπρου το Δεντρόν
Δακάτω έσιει έναν δεντρόν
Που φτάνει που την γην ως τον ουρανόν
Οι ρίζες του φτάνουσιν την Καλαμαρκάν
Τζιαι ως την Μέσαν Ανατολάν
Οι κλώνοι του πλώθουνται που λες
Ως τες Ιταλίες τζιαι τες Φραντζιιές
Τζιαι ο νοσιός του σιεπάζει τες
Της Μεσογείου τες χάλασσες
Αμμά ήρτασιν αδρώποι κορτοτοί
Για να το παίξουσιν γεωρκοί
Τάχα εν γραμματιζούμενοι επειδή εσπουδάσασιν
Τζιαι χαρκούνται πως αρκόντοι εγινίκασιν
Με των χωρκανών τες εφτζιές
Αφου τους είπασιν πως εν που καλοφελγιές
Ισιοσασιν με καμπόσα φτζιάρκα τζιαι τσάππες
Το δεντρόν να φκάλουσιν που τες ρίζες
Εφέρασιν δέντρον ξεριζωμένον τζιαι ξένον
Θέλουσιν να φυτέψουσιν δεντρόν κλαεμμένον
Αμμά τούντην γην ξέρει την
Τζιείνος που τζιαιρόν δουλέυκει την
Ξέρω πως το δεντρόν μας εν γερόν
Με ρίζες ως της γης το τζιέντρον
Στο τέλος εννά μαράνει το τζ’αινούρκον
Τζιαι εννά ξαναφυτρώσει το παλγιόν!
Δακάτω έσιει έναν δεντρόν
Που φτάνει που την γην ως τον ουρανόν
Οι ρίζες του φτάνουσιν την Καλαμαρκάν
Τζιαι ως την Μέσαν Ανατολάν
Οι κλώνοι του πλώθουνται που λες
Ως τες Ιταλίες τζιαι τες Φραντζιιές
Τζιαι ο νοσιός του σιεπάζει τες
Της Μεσογείου τες χάλασσες
Αμμά ήρτασιν αδρώποι κορτοτοί
Για να το παίξουσιν γεωρκοί
Τάχα εν γραμματιζούμενοι επειδή εσπουδάσασιν
Τζιαι χαρκούνται πως αρκόντοι εγινίκασιν
Με των χωρκανών τες εφτζιές
Αφου τους είπασιν πως εν που καλοφελγιές
Ισιοσασιν με καμπόσα φτζιάρκα τζιαι τσάππες
Το δεντρόν να φκάλουσιν που τες ρίζες
Εφέρασιν δέντρον ξεριζωμένον τζιαι ξένον
Θέλουσιν να φυτέψουσιν δεντρόν κλαεμμένον
Αμμά τούντην γην ξέρει την
Τζιείνος που τζιαιρόν δουλέυκει την
Ξέρω πως το δεντρόν μας εν γερόν
Με ρίζες ως της γης το τζιέντρον
Στο τέλος εννά μαράνει το τζ’αινούρκον
Τζιαι εννά ξαναφυτρώσει το παλγιόν!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)