Πάστην ψηλήν την μονήν
Μέστην έναστρην την νυχτήν
Πάστα μαλαχτά σεντόνια απλώνοντα
Μένον γλυτζιόν κρύον αέρειον
Να φυσά αρκητά, μουλωχτά, δρουσερά
Την βράστην την θερινήν
Σβήζει, πνάζει τζι καλάρει
Την σσωκάψην αμμήν αήννειτην
Σκέφτομαι τζαι συλλοούμαι πελλάραι
Εσέναν εμέναν τζιαν συνοπλασκιούμασταν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου