Γιαλλουρέτικον Καταφύιν

Εσού γλυτζιά μου γιαλουρού
Χάλασσα με τα ίλαρα νερά
Τζιαι τα σμαραχτένια σου μαλλιά

Που την ειδίαν που κάτω
Ήρτα νάκκον να σε ώ
Την δροσιάν σου να χαρώ

Κατωθκιόν σιρταρισμένη η άμμος σου
Σγιαν την βουβήν την ερημούσην
Οι πατημασιές μου θέαλλες σηκώννουσιν

Πάστην την επιφάνειαν σου επιπλέω
Τα τζιύμματα σου ποτζιοιμήζουν με
Ειστά άπαντα σου ταξιδεύκουν με

Νανουρίσματα τραγουδούν μου
Τα ανέμια που μαλαχτά φυσούσιν
Τζιαι τα μαλλιά σου χαϊδεύκουσιν

Την καρκιάν σου θωρώ
Μέστην βυχήν σου να θκιανέυκεται
Με το νηλιοφώς να λούζεται

Λέπκια τζιαι φτερύγια δως μου
Ξανά κοπελλούιν σου να γινώ
Που της γης το χας να γλυτώσω.