Της Τζιύπρου το Δεντρόν

Της Τζιύπρου το Δεντρόν

Δακάτω έσιει έναν δεντρόν
Που φτάνει που την γην ως τον ουρανόν
Οι ρίζες του φτάνουσιν την Καλαμαρκάν
Τζιαι ως την Μέσαν Ανατολάν

Οι κλώνοι του πλώθουνται που λες
Ως τες Ιταλίες τζιαι τες Φραντζιιές
Τζιαι ο νοσιός του σιεπάζει τες
Της Μεσογείου τες χάλασσες

Αμμά ήρτασιν αδρώποι κορτοτοί
Για να το παίξουσιν γεωρκοί
Τάχα εν γραμματιζούμενοι επειδή εσπουδάσασιν
Τζιαι χαρκούνται πως αρκόντοι εγινίκασιν

Με των χωρκανών τες εφτζιές
Αφου τους είπασιν πως εν που καλοφελγιές
Ισιοσασιν με καμπόσα φτζιάρκα τζιαι τσάππες
Το δεντρόν να φκάλουσιν που τες ρίζες

Εφέρασιν δέντρον ξεριζωμένον τζιαι ξένον
Θέλουσιν να φυτέψουσιν δεντρόν κλαεμμένον
Αμμά τούντην γην ξέρει την
Τζιείνος που τζιαιρόν δουλέυκει την

Ξέρω πως το δεντρόν μας εν γερόν
Με ρίζες ως της γης το τζιέντρον
Στο τέλος εννά μαράνει το τζ’αινούρκον
Τζιαι εννά ξαναφυτρώσει το παλγιόν!