Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Θκυό λουλουδούθκια ιάσμου ανθίσασιν




Θκυό λουλουδούθκια ιάσμου ανθίσασιν
Τόσον μιτσςά, τόσον λεπτεπίλεπτα
Το άουλον εμουσκομοιρίσασιν
Τόσον υπέροχα, τόσον πανέμορφα

Φούμαι να τα ατζοίσω
Γλέπω τα ο αέρας να μεν τα πάρει
Εν μπορώ να σταματήσω να τα θωρώ
Σςέπω τα ο νήλιος να μεν τα φάει

Μιτά τους ερωτεύτηκα.
Ποττέ εν ήξερα
Ότι τόσον πολλά κάπκοιον
Εμπορούσα να αγαπήσω

Εν χιέλω ποττέ
Το πλευρόν του να αήκω
Εν χιέλω ποττέ
Να τα δω να πονήσουσιν

Τζείνος που εννά τους κάμει κακόν
Εννά τον πέψω εις τον Αγιον Πέτρον
Τζαι που τα μάθκια τους όσον ξορτώσω
Το πισσούριν της ζωής εννά χώσω.

Θκυό λουλουδούθκια ιάσμου ανθίσασιν
Τόσον μιτσςά, τόσον λεπτεπίλεπτα
Την ζωήν μου εμουσκομοιρίσασιν
Τόσον υπέροχα, τόσον πανέμορφα



Αφιερωμένον εις τες 2 αρφότεκνες μου οι όγοιες εγεννηθήκαν προ ολίγων ημερών.

4 σχόλια:

  1. Να σου ζήσουν φίλε . Πολλή χαρά, διπλάρκα αν εκατάλαβα καλά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευκαριστώ κκουλλά μου. Να σαι καλά. Τεράστια χαρά πραγματικά. Θέλω τωρά δικά μου κοπελλούθκια! χαχα Ναι διπλάρκα τα ατζελούθκια μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή