Θκυό λουλουδούθκια ιάσμου ανθίσασιν
Τόσον μιτσςά, τόσον λεπτεπίλεπτα
Το άουλον εμουσκομοιρίσασιν
Τόσον υπέροχα, τόσον πανέμορφα
Φούμαι να τα ατζοίσω
Γλέπω τα ο αέρας να μεν τα πάρει
Εν μπορώ να σταματήσω να τα θωρώ
Σςέπω τα ο νήλιος να μεν τα φάει
Μιτά τους ερωτεύτηκα.
Ποττέ εν ήξερα
Ότι τόσον πολλά κάπκοιον
Εμπορούσα να αγαπήσω
Εν χιέλω ποττέ
Το πλευρόν του να αήκω
Εν χιέλω ποττέ
Να τα δω να πονήσουσιν
Τζείνος που εννά τους κάμει κακόν
Εννά τον πέψω εις τον Αγιον Πέτρον
Τζαι που τα μάθκια τους όσον ξορτώσω
Το πισσούριν της ζωής εννά χώσω.
Θκυό λουλουδούθκια ιάσμου ανθίσασιν
Τόσον μιτσςά, τόσον λεπτεπίλεπτα
Την ζωήν μου εμουσκομοιρίσασιν
Τόσον υπέροχα, τόσον πανέμορφα
Αφιερωμένον εις τες 2 αρφότεκνες μου οι όγοιες εγεννηθήκαν προ ολίγων ημερών.
Να σου ζήσουν φίλε . Πολλή χαρά, διπλάρκα αν εκατάλαβα καλά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκαριστώ κκουλλά μου. Να σαι καλά. Τεράστια χαρά πραγματικά. Θέλω τωρά δικά μου κοπελλούθκια! χαχα Ναι διπλάρκα τα ατζελούθκια μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήαντε και πατέρας σου εύχομαι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήεπίσης :)
ΑπάντησηΔιαγραφή