Πούμπου επήεν το καράβιν;

Μέστο καθηστικόν κάθουμαι
Την πατανίαν μου τυλίουμαι
Το δέντρον θωρώ τζαι σκέφτουμαι
Πούμπου επήεν το καράβιν;

Τα φωτούθκια αναυκοσβήννουσιν
Σγιάν τες ψυσςές που φεύκουσιν
Που άδικα εις τον άλλον τον κόσμον εβρεθήκασιν
Πούμπου επήεν το καράβιν;

Ατζέλλοι που τα κλωννιά κρέμμουσιν
Σγιάν δια απαγχονισμού να εκτελεστήκασιν
Το άστρον με την ελλατόμουττιν σγιάν να εσουβλήστειν
Πούμπου επήεν το καράβιν;

Ομπρός μου έναν δεντρόν στέκει

Η μυρώνια του ποκλονίζει σγοιόν ξεψυσςεί

Μιά κορτέλλα γρουσή σγιαν το σάβανον τυλιμένη

Τζαι αναρωθκιούμαι, πούμπου επήεν το καράβιν;

(Καλά Γέννα)