Εις τες σκοτεινόττερες ώρες της νύχτας
Έκαμα λάθος που σε ασκόπησα
Γιατί ήσουν τζαι σου κοπελλούιν της φαντασίας
Άμμαν επνίουμουν εις τα νερά των τάρτακων
Έκαμα λάθος που εις εσέν εστράφηκα
Γιατί κάθαν λέξη που εξεστόμηα του αέρα ήτον
Ήσουν τελικά μια οπτασία
Μιτά σου την ώραν μου έφαα
Ήσουν εν τέλη τζαι σου έναν ψέμαν
Εγιώ φταίω που επίστεψα
Ότι ο κοσσινάς εν τη ερήμω υπήρξες
Ότι ήσουν τζείνον που εγύρευκα
Άρκησα να καταλάβω ότι εν ήσουν η νηλιακτία εις την αντάραν
Αλλά μια λάμπα φτορίου που μέστην νύχταν αναβόσβηνες
Τζαι εγιώ, εν θέλω μια μπουμπουρία να σου είμαι πκιον.
Λεξιλόγιον
τάρτακα = άβυσσος
κοσσινάς = πηγή από την οποία ρέει άφθονο νερό
νηλιακτία = ακτίνα του ηλίου
αντάρα = θύελλα με πολύ άνεμο και βροχή
λάμπα φτορίου = λάμπα φθορίου
μπουμπουρία = πεταλούδα της νύχτας που ελκύεται στο φως