Σήμερον εποσαραντώσασιν οι αρφότεκνες μου τζαι ήρτασιν έσσω μου με τον τζύρην τζαι την μάναν τους να φάσιν για να το γιορτάσομεν.
Ο τζύρης μου, ο περίφανος παππούς, ήτουν σκεφτικός που την ώραν που ήρτασιν. Αρώτηα τον ένταμπου έσςει τζαι είπεν μου "τίποτε". Εκάτσαμεν να φάμεν τζαι εν ήτουν ομιλητικός όπως πάντα.
"Άπα, ένταμπου σςεις;", ξαναρωτώ.
"Επαρατήρησα κάτι", πολοέται με έναν χαμόγελον εις τα σςείλη.
"Τα μωρά άμμαν ρεχτούσιν λαλείτε τους 'μπράβο αγάπη μου'. Άμμαν σςέσουσιν λαλείτε τους 'μα έκαμες μου κακκά αγάπη μου;'. Άμμαν κλάσουσιν λαλείτε τους 'μα έκαμες μου πούρτου αγάπη μου;'.
Εγιώ άμμαν ρεχτώ λαλείτε ότι είμαι 'ζώον'. Άμμαν σςέσω λαλείτε μου 'έν χτιτζόν' τζαι άμμαν κλάσω σίρνετε μου μαστραππούθκια."
Έντα πάει να πει;!"
Τούτον εστί το παράπονον νιου χαζοπαππού...!
rofl. Έτσι εν οι άνθρωποι, όσο γερνούν τόσο θυμίζουν μωρό. Εν ένας κύκλος. Ξαναέχουν δυσκολία να ελέγξουν το σώμα τους και τα συναισθήματα τους. Να σιέρεσαι τες αρφότεκνες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήευκαριστώ defiance!
ΑπάντησηΔιαγραφήhahahahaahahahah teleio
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σασ ζήσουν. ε δίδυμα; κουράγιο στους γονιούς. α μανούλα μου να με πληρώναν δεν έκαμνα δίδυμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζι εγώ στη θέση του τα ίδια παράπονα θα είχα , χεχεχε...
ΑπάντησηΔιαγραφήναι Μάνα έν δίδυμα :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Κκουλλάς χαχαχα