Καρτέρα κόμα λλίον

Να συνάξεις τα πράματα σου μεν βκιάζεσαι
Σε παρακαλώ πόμινε νάκκον καλοτζαίριν
Κάμε αλλόνάκκον υπομονήν

Κάρτερα κόμα λλίον, φθινόπωρον
Για να σκεφτώ τζαι να αποφασίσω
Δώσμου κόμα έναν λεπτόν σε εκλιπαρώ

Εν ιξέρω αν θέλω καλοτζαίριν
Να σε πκιάω που το σςέριν
Τζαι μιτα σου εις τον ζόφφον να χαθώ

Αν η Ύπαρξη μου παρελθόν πρέπει να γινεί
Η Ψυσςή μου να σβηστεί
Η Λήθη να την ξεδιψάσει

Γιά αν το φθινόπωρον πρέπει να καλωσορίσω
Την ορπίαν να μεν χάσω
Την ζωήν μου να συνεχίσω.

Λεξιλόγιον

Ζόφφος = το σκοτάδι του Άδη εκ του οποίου φκαίννει το "ζοφφός", δηλαδή θαμπός.
Λήθη = η αδελφή του Θανάτου και του Ύπνου, εις τούτην περίπτωσην ποτάμιν του Άδη του οποίου το νερόν επίνναν οι νεκροί για να λησμονήσουσιν την επίγειαν ζωήν τους.