Με μύρια άνθη ραίνεις με
Τα πέταλλα τους σςεπάζουσιν με
Το άρωμαν τους μεθύζει με
Το κορμίν μου άνοιξη γινίσκεται
Αμμά κάτι μέσα μου λαλεί
Ότι κάτι καλά εν πάει
Γιατί πάστα καλά τους τα έκοψες
Τζαι τωρά πάνω μου σαπίζουσιν
Μυ μύρια πτώματα ραίνεις με
Τα κομμάθκια τους σςεπάζουσιν με
Ο θάνατος τους πνίει με
Το κορμίν μου τάφος γινίσκεται
Νώθω ότι τζαι γιω έναν που τζείνα είμαι
Πρόωρα εσκοτώσαν τα όνειρα μου
Μέσα μου άρκεψα σιγά να σαπίζω
Προσβλέπω για το υστερκόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου