Μετακομίζω

Η νύχτα στεφανώννει σε

Μέστο πισσούριν

Τα δαχτύλια μου εχαθήκασιν

Η ψυσςή μου ποχεί

Μέστων θκυο ουρανών τα γαλάζςα σου

Να βουττήσει

Προσςινώ τα κότσςινα βουνά σου

Που την λαλιά σου τζςαι τες τραουθκιές σου

Ξιστομίζουσιν

Άμμος γρουσαφένη

Το σώμαν σου καλύφκει

Κάστρα μιτά της χτίζω

Του κορμιού σου τες καρκαλίνες

Μιάν μιάν σινάω τες

Λοβάριν να κάμω

Τον χτύπον σου ασκοπώ

Με τον δικόν μου να συνγρονίσω

Την πόρταν σου να αννοίξω

Τζςαι άμμαν το σσωφώς σου έβρω

Πριχού στραωθώ

Τον νήλιον εννά σβήσω

Μετακομίζω

Ειστής ύπαρξης σου τον κόσμον

Χιέλω να ζήσω

Λεξιλόγιον:

Λοβάριν = θησαυρός