Ανοικτή Επιστολή προς Αντρούλλα Βασιλείου

Εντιμότατη Επίτροπος,

Σας απευθύνω ετούτη την επιστολή με δύο παρακλήσεις προς το πρόσωπο σας σαν Ευρωπαίος, αλλά και Κύπριος, πολίτης, μετά την ανάληψη των καθηκόντων σας ως νέα Επίτροπος Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας.

Η πρώτη αφορά την διαφύλαξη της Κυπριακής τοπολαλιάς. Με την ανάληψη των καθηκόντων σας ως Επίτροπος Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Ε. Ε., ποτέ δεν υπήρξε ιστορικότερη συγκυρία για την Κύπρο και τον Πολιτισμό της. Ευχή και εισήγηση μου όπως καταπιαστείτε με το θέμα της διατήρησης της Κυπριακής τοπολαλιάς μέσω της ένταξής της στο μαθητικό πρόγραμμα των σχολείων και λυκείων μας. Η απόφαση της βουλευτικής επιτροπής δια την Παιδεία για την διδασκαλία της Κυπριακής στα σχολεία αποδείχτηκε λαϊκιστό πυροτέχνημα και δεν υπάρχουν προθέσεις εφαρμογής της απόφασης, εδώ και ένα χρόνο μετά την απόφαση.

Ωστόσο, η διατήρηση της Κυπριακής δεν είναι θέμα λαϊκιστικό ούτε θέμα που μπορεί να υποστεί οποιαδήποτε μορφή εμπαιγμού ή εκμετάλλευσής εκ μέρους των πολιτικών μας προσώπων. Ετούτη η τοπολαλιά έχει λογοτεχνική ιστορία εκατοντάδων χρόνων και η διατήρηση των διαφόρων αρχαιοελληνικών στοιχείων που παρουσιάζει είναι όχι μόνο αξιοσημείωτη αλλά και αξιοθαύμαστη. Άρα, είναι αυτονόητο ότι η διατήρησή της σε όλο της το μεγαλείο δεν πρέπει να θεωρείται καλοκάγαθη πράξη αλλά πολιτιστικό μας καθήκον ως Κύπριοι Ευρωπαίοι, ακολουθώντας το παράδειγμα δεκάδων ευρωπαϊκών χωρών οι οποίες κάνουν προσπάθειες διατήρησης των πολυάριθμων τοπολαλιών εντός των συνόρων τους.

Δια τούτο τον λόγο, παρακαλώ όπως στρέψετε την προσοχή σας στο θέμα της Κυπριακής. Εισήγηση μου θα ήταν όχι μόνο η διδασκαλία της Κυπριακής στις σχολικές τάξεις αλλά και μια εκστρατεία όπου θα γίνεται όχι μόνο προσπάθεια προώθησης της χρήσης των Κυπριακών, αλλά και μια προσπάθεια αποσύνδεσης τους από την ρατσιστική νοοτροπία ότι η Κυπριακή είναι άχρηστη και ομιλείται μόνο από άξεστους και πτωχούς ανθρώπους.

Η δεύτερη παράκληση έχει να κάνει με την ελληνική γλώσσα στην Κύπρο. Στην μεγαλόνησο παρουσιάζεται ένα ενδιαφέρον φαινόμενο όπου η χρήση της Ελληνικής γλώσσας έχει κατρακυλήσει και περιθωριοποιηθεί ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι Κύπρου, οι οποίοι έχουν έρθει από το εξωτερικό, δεν παρουσιάζουν ενδείξεις ότι ενδιαφέρονται για την εκμάθηση της γλώσσας της Κυπριακής κοινότητας που τους φιλοξενεί.

Σαν Επίτροπος Πολυγλωσσίας σας παρακαλώ όπως προωθήσετε την σωστή χρήση των Ελληνικών από τους Κύπριους και την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας από τους χιλιάδες Ευρωπαίους και μη κατοίκους που διαμένουν στην Κύπρο μόνιμα. Σας παρακαλώ όπως σπάσετε τον γλωσσικό ρατσισμό που παρουσιάζεται στην Κύπρο εκ μέρους των Κύπριων οι οποίοι λόγω των επιδράσεων της τουριστικής βιομηχανίας απευθύνονται στα αγγλικά στους ξένους οι οποίοι διαμένουν στην Κύπρο μόνιμα εν γνώση των Κύπριων. Αυτό το φαινόμενο κάνει την Ελληνική γλώσσα να είναι προνόμιο και μόνο των ντόπιων δημιουργώντας ένα διαχωρισμό μεταξύ Κύπριων και ξένων βασισμένο στην γλώσσα, το οποίο ταυτοχρόνως αποθαρρύνει τους αλλόγλωσσους από την εκμάθηση της και τους αποτρέπει από την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, παρόμοιους με αυτούς που εφαρμόζονται στην Καταλονία δια την προώθηση της Καταλανικής γλώσσας. Η εκμάθηση των ελληνικών από αλλόγλωσσους στην χώρα μας πρέπει να ενθαρρυνθεί και να προωθηθεί επίσης μέσω της τροπολογίας των υπαρχόντων νομοθεσιών εργοδότησης αλλόγλωσσων έτσι ώστε η γνώση της ελληνικής γλώσσας σε τουλάχιστον επίπεδο αρχάριου να γίνει προϋπόθεση πριν την οποιαδήποτε ανάληψη εργασίας.

Σαν Επίτροπος της Ε. Ε. είμαι πεπεισμένος ότι θα ασχοληθείτε με αυτά τα θέματα διαθέτοντας της απαιτούμενη σοβαρότητα και αφοσίωση.

Με σεβασμό και εκτίμηση,

Κυπριακόφωνος

Μετακομίζω

Η νύχτα στεφανώννει σε

Μέστο πισσούριν

Τα δαχτύλια μου εχαθήκασιν

Η ψυσςή μου ποχεί

Μέστων θκυο ουρανών τα γαλάζςα σου

Να βουττήσει

Προσςινώ τα κότσςινα βουνά σου

Που την λαλιά σου τζςαι τες τραουθκιές σου

Ξιστομίζουσιν

Άμμος γρουσαφένη

Το σώμαν σου καλύφκει

Κάστρα μιτά της χτίζω

Του κορμιού σου τες καρκαλίνες

Μιάν μιάν σινάω τες

Λοβάριν να κάμω

Τον χτύπον σου ασκοπώ

Με τον δικόν μου να συνγρονίσω

Την πόρταν σου να αννοίξω

Τζςαι άμμαν το σσωφώς σου έβρω

Πριχού στραωθώ

Τον νήλιον εννά σβήσω

Μετακομίζω

Ειστής ύπαρξης σου τον κόσμον

Χιέλω να ζήσω

Λεξιλόγιον:

Λοβάριν = θησαυρός

Ελλάς =/= Ελλάδα

Τουλάχιστον ειστά νεοελληνικά η λέξη Ελλάς τζςαι Ελλάδα ένναιν συνώνυμες. Μέγα λάθος οι προσπάθειες της Ελλάδος να παρουσιάζει τον εαυτόν της σγιαν ‘Ελλάς’. Άκρως ρατσιστικόν επίσης. Ένταμπου άρκεψεν να μουρμουρά πάλε ο Κυπριακόφωνος αναρωθκιέσαι.

Ειστήν σύγρονην εποχήν η λέξη Ελλάδα αναφέρεται ειστήν χώραν που βρίσκεται ειστό μεσογειακόν άκρον των Βαλκανίων. Εντούτοις οι συνεθνίτες μας ειστήν Ελλάδαν επιμένουσιν να αποκαλούσιν τους εαυτούς τους ‘Έλληνες’ ενώ χρησιμοποιούσιν την λέξην ‘Ελλάς’ για την χώραν τους τζαι το επίθετον ελληνικός, -η, -ον για να χαρακτηρίσουσιν ότι έσςει να κάμει σχέσην με την χώραν τους.

Έν κοινώς γνωστόν ότι η λέξη ‘Ελλάδα’ επροέκυψεν που την λέξην ‘Ελλάς’, συγκεκριμένις η κατάληξη θηλυκού ‘–α’ επροστέθηκεν ειστήν γενικήν μορφήν της λέξης ‘Ελλάς’ που έν ‘της Ελλάδος’. Άρα ‘της Ελλάδος’ έγινεν ‘η Ελλάδα’. Ωστόσο γιατί ένναιν οι ίθκιες λέξεις;

Κοία εστί η ετυμολογία της λέξης Ελλάς; Γνωρίζεις ένταμπου σημαίνει πραγματικά η λέξη ‘Ελλάς’; Δαμαί έν που φαίνεται το μεγαλείον της ελληνικής γλώσσας.

Η λέξη Ελλάς μπορεί να θκιασπαστεί εις θκυό μέρη. Το ‘Ελ’ τζαι το ‘λας’. Αν εθκιεβάσετε ποττέ τα πρώτα μου ποιήματα η χρήση της λέξης ‘λας’ λαμβάνει χώρα. Η λέξη εδιατηρήθειν ειστά Τζυπραίϊκα τζαι σημαίνει ‘λαός’. Λαός του Ελ; Τι εστί ‘Ελ’;

Η λέξη ‘Ελ’ έχει συγγένεια με την ρίζα ‘Ηλ’ από την οποίαν φκάλλομεν την λέξην ‘Ήλιος’. Η λέξη ‘Ηλ’ αναφέρεται σε κάτι που εκπέμπει Φως ή Ενέργειαν. Η λέξη ‘Ελ’ είναι λέξη που σημαίνει ‘Φως’ αμμά όι για οποιονδήποτε Φως αλλά για το Φως που φκαίννει που το Θείον. Σημείωση ότι η κατάληξη ‘-ελ’ ειστά εβραϊκά προσδίδει καταγωγήν που το Θείον. Βλ. Μιχαέλ, Ραφαέλ κτλ. Ίσως ναν συγγενείς λαοί οι Εβραίοι τζςαι οι Έλληνες(!).

Εν συντομία η λέξη Ελλάς σημαίνει ‘ο Λας εκ Θείου Φωτού’. Άρα η λέξη Ελλάδα αναφέρεται εις την γεογραφικήν τοποθεσίαν ειστήν οποίαν ζςούσιν Έλληνες. Η λέξη Ελλάς αναφέρεται εις το Ελληνικόν Έθνος. Εις ούλλους τους απανταχού γης Έλληνες.

Ειστήν σύγρονην εποχήν τζςαι συγκεκριμένις ειστήν Τζςύπρον έχομεν τες λέξεις Ελλαδίτης, -ισσα, -τικον που έν πέρα για πέρα σωστές τζςαι πρέπει να χρησιμοποιούνται που τους Καλαμαράες αμμά δυστυχώς αγνοά τες η τεράστια πλειοψηφία. Με την εμμονήν να χρησιμοποιούσιν την λέξην Έλληνας, ελληνικός τζςαι Ελλάς αποκλείουσιν ούλλους τους Έλληνες που κατοικούσιν εκτός της σύγχρονης Ελλάδος, για τζςείνους ένναιν Έλληνες.

Οι πρωτινοί Τζςυπραίοι εξέραν την σημασίαν της λέξης Ελλάς εξ ού τζςαι είχασιν την λέξην Καλαμαρκά τζςαι Καλαμαράς (τζςείνος που βουτά για καλαμάρκα που τα οποία φκάλλει το μελάνιν για να γράψει) για τους Ελλαδίτες. Η λέξη Έλληνας αναφερόταν ειστούς πάντες. Έν εύκολον να συμπεραίνεις ότι το Ελληνικόν (πεφωτισμένον) πνεύμαν κόμα ζςει ειστά Τζςυπραίϊκα παρά ειστά Νεοαττικά Ελληνικά.

Εστράφεις

Φέξη ζεύλιτζςη αναφανίσκει.
Ειστόν μακρινόν ορίζων,
Φέγγει ανάμνηση ξιασμένη.

Γλυτζςάν μουσςάν,
Ειστόν καματερόν έγνασον.
Γλυτζςάν λαλιάν,
Ειστόν παμόν αγροίτζςησον.

Αντατζςα τούντα πράματα αγνώρισα,
Αθθυμήσεις θαφκιούμενης ζωής,
Απουτά τάρταρα εξανάφερα.

Ότι σ'αθθυμίζει,
Ειστόν τάφον έβαλον.
Ότι συσχετίζει,
Ειστόν θάνατον έπεψον.

Τα παλιά αμμά, ούλλα τωρά αξανά,
Σγιάν άβασμαν επεταχτήκαν.
Τα συναισθήματα, τα πονησάμενα.

Αμμά ειστά νεκρά τα σσωστήθκια,
Η λογιτζςή σκέψη ιξανίζει.
Αφούσα μιά καρκιά ξαναφακκά,
Η αάπη ξαναζςεί, γι' σ'ειδεί.



Γλωσσάριν:

ζεύλιτζςη = αδύνατη, αμυδρή
αναφανίσκει = ξεπροβάλει
μουσςά = μυρωδιά
καματερός = άνεμος που φέρνει καταιγίδα
άβκασμαν = πηγή που ξεπετάγεται από το έδαφος
σσωστήθκια = το εσωτερικό μέρος του στήθους/θώρακας
γι' = για

Σημειώσεις:

Όπως τζαι το ποιήμαν ''Μέστην ανεμιτζςήν έσσω πάω'' (12/11/2009) τούτον επίσης χρησιμοποιά την ομοιοκαταληξίαν Ε' όπου οι στοίχοι έχουσιν οριζόντιαν ομοιοκαταληξίαν αμμά τζαι ειστήν αρκήν τζαι τέλος κάθε στοίχου.