Εις το τζέντρον της Πλάσης

Θέλω να πάω μακρά

Αμμά όι εις τα πέρα

Αλλά εις τα υπερπέρα

Η ψυσςή μου θέλει να ταξιδέψει

Που την γήν να φευκατίσει

Άλλους πλανήτες να εί

Γιαυτόν κατέβα άστρον δαενόν μου

Να χαρείς το φως σου

Πάρτην ψυσςή μου

Δείξε της του Συμπάντου τα θάμματα

Της Πλάσης τα καμώματα

Τζαι της Ύπαρξης τα μυστικά

Μονή μου ο γαλαξίας

Πατανία μου ο έναστρος ορίζωντας

Μαουλούτζιν μου έναν νεφέλωμαν

Αμμά αν αιωνίως μιτά σου εν με θέλεις

Πίσω εις την γην μεν με πάρεις

Ξαπόλα με εις το τζέντρον της Πλάσης

Με το γρουσαφένον φως της να λουθώ

Τα Κα που πάνω μου να παντήσω

Μιτά της την ψυσςή μου να συναρμονίσω

Λεξιλόγιον

Πέρα = εξωτερικό

Φευκατίζω = γίνομαι φυγάς

Δαενόν = λαμπρό

Μονή = κρεβάτι

Πατανία = κουβέρτα

Μαουλούτζιν = μαξιλάρι

Κα (τα) = οτιδήποτε κακό

Παντώ = διώχνω, συνθλίβω

Γράφοντα τα Τζυπραίϊκα: Επανατοποθέτηση

Επειδή άρκεψεν να ασχολείται το ΤΕΠΑΚ με το ένταλως εννά γράφουνται τα Τζυπραίϊκα επανατοποθετούμαι πάστο θέμαν.

1. Παρακαλώ συμπληρώστε το ερωτηματολόγιον του ΤΕΠΑΚ:

http://survey.qualtrics.com/SE/?SID=SV_1GtnKhZn0sjXvZW

2. Το σχόλιον που έγραψα του Ασέρας:

Εγιώ επαναπροτείνω τον τρόπον με το όγοιον αποφάσισα γράφω τα έξι σύμφωνα των Τζυπραίικων:

τζ = τζαι (τζιαι)

ζς = ζςω (ζιω)

σς = σςέριν (σιέριν)

τς = τςεκκάρω (τσιεκκάρω)

ψς = ανιψςός (ανιψιός)

ξς = ξςω (ξιω)

Εν χρειάζεται καμιά μετατροπή πληκτρολογίου, κανέναν νέο γράμμαν ή αλλαγή του αλφαβήτου, καμιά νέα γραμματοσειρά τζαι ξέρεις ότι πάντα το "ς" με άλλα σύφφωνα κάμνει πκιο τρασςύν τον ήχον του συφφώνου.

Έμπνευση έν το γεγονός ότι μερικοί παλιοί ποιητάρες εγράφαν "πασς" (pash) επειδή εν εμπορούσαν να γράψουν "πασι" ή "πασσ" κτλ.

To "ς" ήτουν ούτως ή άλλως γράμμαν του αρχαίου Ελληνικού Αλφαβήτου.

http://en.wikipedia.org/wiki/Stigma_(letter)

Σημείωση: Στις επιγραφές το "ς" εν αλλάσσει μορφήν, δηλαδή έθθα γινεί "Σ". πχ. ΣςΕΡΙΝ. Μπορεί φυσικά να μιαλύνει σε μέγεθος.

Πκοιά η γνώμη σας; Ένταλως πρέπει να γράφουνται τα Τζυπραίϊκα;

Cerithar aen illiad dim uthenin?

Δέτε τούντο βίντεον καλλύττερα

Στοίχοι:

Orthannen im vi ol

Εις έναν όνειρον με εσηκώσαν

coll e du

Εκ του σκότους με εκουβαλήσαν

Or hiriath naur

Πανωθκιόν ποταμών φωθκιάς

Na rovail mae sui waew

Πανωθκιόν φτερών, απαλά σγιαν τον άνεμον

Man prestant i ardhon?

Ένταμπου εσυνέβειν του κόσμου;

Cerithar aen illiad dim uthenin?

Εννά φκει ψεύτικη τούτη η λύπη;