Επικίνδυνα Κενά Εξουσίας

Πάντα έν πκιο σκοτεινά τσας πριν γινεί πισσούριν

Οι τζαιροί αλλάσσουσιν. Εν θυμίζουσιν τα παλιά.

Οικονομικός μαρασμός. Χρεοκοπίες εταιριών. Ανεργία. Ολιγοπώλεια. Πληθωρισμός τζαι ακρίβκεια. Φτώσςεια. Χαμηλή παραγωγικότητα. Χρεοκοπημένον ΤΚΑ. Γραφειοκρατία. Πτωχή παροχή δημόσιας παιδείας τζαι ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ραγδαία αυξανόμενον δημόσιον χρέος. Κότσςινες τρύπες εις κρατικούς προϋπολιγισμούς. Ανεξέλεκτη παράνομη τζαι νόμιμη μετανάστευση. Γκέτος. Ναρκωτικά. Έγκλημαν. Αδιέξοδα εις πολιτικά προβλήματα.

Τούτα ούλλα, τα σημάθκια μιας παρακμάζουσας χώρας.

Μια υγιής κοινωνία τζαι έναν λειτουργικόν κράτος αποτελείται που 2 μέρη. Το έναν μέρος έν το πολιτικά ενεργόν κοινόν που ψηφίσει τζαι δρα σγιαν σύνολον τζαι το άλλον μέρος έν μια πολιτική ηγεσία που ακολουθώντα την λαϊκήν εντολήν προσπαθεί να εξυπηρετεί το εθνικό συφφέρον πάνω από όλα τζαι όι την καριέραν τους. Αν μια δυσλειτουργά προκαλεί προβλήματα τζαι της άλλης. Αν μια που τες 2 προϋποθέσεις παύκει να υπάρχει τότε η άλλη ακολουθά την ίδιαν μοίραν.

Το κράτος αυτοδιαλύεται άμμαν έρτουσιν εις την εξουσίαν απανωτές κυβερνήσεις πούν βουττημένες εις την σύψην τζαι την διαφθοράν. Κυβερνήσεις που αντί να λύννουσιν προβλήματα πολλαπλασιάζουν τα επειδής τους το επιτρέπουσιν οι καταστάσεις. Κυβερνήσεις που νοιάζουνται μόνον για την εξουσίαν τζαι την επόμενην κάρπην. Η κυβέρνηση όμως ένναιν κάτι που υπάρχει που μόνον του. Ένναιν μια μηχανή που βάλλουμεν να δουλέψει τζαι άμμαν χαλάσει επιδιορθώννουμεν την. Η κυβέρνηση αποτελείται από άτομα. Τούντα άτομα έν οι πολιτικοί.

Έναν κράτος υπό διάλυσην παρουσιάζει πάντα το ίδιον σύμπτωμαν. Κακοί πολιτικοί οι όγοιοι καταντούσιν αλαζόνες, υπερφίαλοι, διακιοφανείς. Έν τόσον μεθυσμένοι που το κρασίν της σίγουρης εξουσίας που αποκτούσιν το συναίσθημαν της θεότητας τζαι του αλάθθαστου. Παρερμηνεύκουν τους λόγους για τους οποίους εκλεγήκασιν. Πιστεύκουσιν ότι ο κόσμος τους εξέλεξεν επειδή επιστέψασιν τζείνα που τους επουλήσασιν. Όμως οι εκλογές της χώρας υπό διάλυσην έν εκλογές του λιόττερου σςειρόττερου. Άμμαν η λίμνη έσςει μόνον άρρωστα ψάρκα ο πεινασμένος εννά θκιαλέξει τζείνον που έν το λιόττερον άρρωστον.

Φυλακίστε τους διεφθαρμένους πολιτικούς

Ο κόσμος ξέρει ότι οι πολιτικοί του έν διεφθαρμένοι ως το κόκκαλον. Εν πλάσκιεται ένας πολιτικός που νάν αξιόπιστος. Που να υπηρετεί το εθνικόν συφφέρον τζαι όι την κάρπην. ' Εκατάντησαν ίθκιοι ούλλοι τους', 'κανένας τους εν υπηρετεί το συφφέρον του λαού', 'μόνον το προσωπικόν τζαι πολιτικόν τους συμφέρον θωρούσιν' έν τα σχόλια που εννά ακούσεις που έναν εκλογικόν σώμαν εις απελπισίαν. Υπάρχει η απόλυτη απαξίωση για ούλλους τους πολιτικούς τζαι το σςειρόττερον που ούλλα, για το κράτος. Η απάθεια του κόσμου, και ειδικά των νέων, διογκώννεται. Η δυσφορία τζαι η αγανάκτηση ένει εις τα ύψη.

Μέστον χορόν μπαίννει ο φόος τζαι η ανασφάλειαν. Ο λαός θωρεί έναν μέλλον ζοφερόν για τον ίδιον τζαι τα παιθκιά του. Ο φόος οδηγεί εις την απερπισίαν. Άμμαν αρκέψει ο μέσος πολίτης να μεν εμπιστεύκεται καν το κράτος του η χώρα οδηγείται εις πολλά σκοτεινά μονοπάθκια. Επιτήθεται του κράτους του γιατί διαφορετικά έθθα δικαιωθεί. Οι ακραίες τάσεις πολλαπλασιάζουνται. Ο κόσμος στρέφεται εις τον πρώτον τυχώνταν που εννά του κρωστεί. Η πόλωση του κόσμου, δηλαδή η στροφή του εις ακραίες ιδεολογίες έν φυσική επίπτωση ενός τεράστιου βαθύτατου κενού εξουσίας. Εις την ουσίαν τούντο φαινόμενον τρέφεται που την πολιτικήν ηγεσίαν.

Αλλά ας μεν είμαστιν παντελώς άδικοι. Ας μεν ξιάννουμεν ότι χρειάζουνται 2 άτομα για να χορέψουσιν ταγκόν. Μέρος της ευθύνης για τον μαρασμόν της χώρας έσςει τζαι ο λαός. Ο κάθε ψηφοφόρος άμμαν ψηφίζει με λάθος κριτήρια ψηφίζει για την καταστροφήν της χώρας του. Ο κακός ψηφοφόρος θωρεί μόνον το δικόν του συφφέρον τζαι όι το συφφέρον του λαού. Βάλλει εις την εξουσίαν άτομα που εννά τους εξυπηρετήσουσιν. Είτε με διευκολύνσεις εις την κρατικήν μηχανήν είτε με θέσεις εργασίας εις την κρατικήν μηχανήν.

Είναι η επιλογή μου να είμαι ηλίθιος ψηφοφόρος.

Τα γυαλλιστερά αντικείμενα που αποσπούσιν την προσοχήν τζαι ψηφίζω λαθθασμένα.

Ο κακός ψηφοφόρος επίσης έν τζείνος που ψηφίζει κατά παράδοσην, ή κατά ιδεολογίαν. Δηλαδή κάθαν βολάν που έσςει εκλογές πάει τζαι δκιά τον σταυρόν του εις το ίδιον κόμμαν τζαι πριχού ρίξει το ψηφοδέλτιον μέσα βάλλει τον σταυρόν του. Κάθε βολάν που έσςει εκλογές ψηφίζει τα κόμματα που του επουλήσασιν μιαν χρεοκοπημένην ιδεολογίαν αγνοώντα το γεγονός ότι το κόμμαν που ψηφίζει ένναιν μόνον ανάξιον αμμά τζαι επικίνδυνον αν φκει εις την εξουσίαν. Ο ψηφοφόρος δηλαδή εν ξέρει να τιμωρεί τα κόμματα. Εν ξέρει να χρησιμοποιά την κριτικήν του σκέψην για να θκιαλέξει το σωστόν κόμμαν. Εν ξέρει να αλλάσσει κόμμαν προτίμησης. Άρα η πληθώρα κακών ψηφοφόρων έν επικίνδυνη επειδή τρέφει τα κενά εξουσίας.

Ο κάθε λαός έσςει εις την εξουσίαν την πολιτικήν ηγεσίαν που του αξίζει.

Εν τέλη, για να υπάρχει μια επιτυχημένη κοινωνία χρειάζουνται πολιτικοί τζαι ψηφοφόροι που να μεν (εξ)υπηρετούσιν το προσωπικόν ή το ιδεολογικόν συφφέρον.

Χρειάζουνται πολιτικοί τζαι ψηφοφόροι που υπηρετούν το συφφέρον της χώρας.

Γιατί "Μωραίνει Ιστορία λαόν βούλεται απωλέσαι"

Αυτοκαταστροφή