Ερωτεμμένος

Μπορεί να μεν είμαι εχούμενος
Αμμά μιτά σου είμαι ερωτεμμένος
Ούλλα που ποχείς χιέλω να σου τα δώκω
Το πλευρόν σου ποττέ έθεννα αηκώ

Η ευτυσςά σου η γνάση μου
Το καρκιοφάτσςιμαν σου η μουσιτζςή μου
Μακρά σου, νύχτες δίχα το φεγγάριν
Χώρκα σου, μέρες δίχα το νηλιοφέτζςιν

Νερόν τζςαι φας ασσαίν να μεν ξαναμπουκκωχώ
Ώστι ειστά αγγάλια σου να ξαναβρεχώ
Μπορεί να μεν είμαι ο τέλειος
Αμμά μιτά σου είμαι ερωτεμμένος

Φαλατζςισμένος

Κολλημένες οι παΐες μου πάστα πνευμόνια μου
Τα σςέρκα μου πό ‘ναν τόνον σίερα
Τα σςείλη μου πό νάκρης ραμμένα

Η τζςεφαλή μου ένι δημμένη πάσε ρότσους
Τα πόθκια μου σκαμμένα μες το χώμαν
Τα μάθκια μου κρουσμένα που τσιάρα

Άμμαν κουτσςίν ένι ιμπορώ να ταράξω
Ψύχιρον έν ιμπορώ να φωνάξω
Τζςαι εν ιμπορώ να αναπνέσσω

Αφούσον ο Χεός εν χιέλει να με ακούσει
Πκοιός εννά ρτει να μου τανήει;
Πκοιός εννά ρτει να με σώει;

Καλονυχτίζοντα ορόματα

Πάστην ψηλήν την μονήν
Μέστην έναστρην την νυχτήν
Πάστα μαλαχτά σεντόνια απλώνοντα
Μένον γλυτζιόν κρύον αέρειον
Να φυσά αρκητά, μουλωχτά, δρουσερά

Την βράστην την θερινήν
Σβήζει, πνάζει τζι καλάρει
Την σσωκάψην αμμήν αήννειτην
Σκέφτομαι τζαι συλλοούμαι πελλάραι
Εσέναν εμέναν τζιαν συνοπλασκιούμασταν

Γραφή, Λεξιλόγιον, Γραμματιτζιή τζιαι Ομοιοκαταληξία Ε'

Ώρα καλή αναγνώστες

ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΖΙΥΠΡΑΙΪΚΩΝ

Έναν που τα κυριόττερα προβλήματα που αντιμετωπίζει όγοιος μάσιεται να γράψει Τζιυπραίϊκα με τον ελληνικόν αρφάβητον έν η πόδοση των 6 συνκεκριμένων συφφώνων που εν πλάσκιουνται ειστά Καλαμαρίστικα. Τούτα τα σύφφωνα λαββάνοντα υπόψην το ένταλως δκιεβάζουνται ειστήν Εγγλέζιτζιην γρούσσαν έναι:

j = τζι πχ. τζιαι
ch = τσι πχ. τσιεκκάρω
sh = σι πχ. σιωφέρης
zh = ζι πχ. ζιώ
psh = ψι πχ. ανιψιός
ksh = ξι πχ. ξιουρίζουμαι

Για πολλές περιπτώσεις τούτος ο τρόπος πόδοσης των ήχων κανεί αμμά το πρόβλημαν που παρουσιάζεται έναι ότι ειστήν περίπτωσην του ανιψιός μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν ανιψι-ός παρά ανι-ψιός. Δηλαδή ένναιν καθαρόν το ένταλως να προφέρεις το σύφφωνον. Ψ ή psh; Ενώ σε άλλες περιπτώσεις που έσιεις αλλόναν Ιώτα. Δηλαδή: σιίζω δείχνει άκοψον. Έναι διπλόν ιι ή παχύν σύφφωνων; Ενώ εις περιπτώσεις που ο πασιύς ήχος έν ειστό τέλος; Ένταμπου γίνεται; Η λέξη Ππάσι (pash νόημαν: αρχι) σε λέξεις όπως το ππάσι πελλός (πολλά πελλός) μπορεί κάλλιστα να δκιεβαστεί να ππά-σι αντί σαν pash.

Μιά εισήγηση που έγινεν ήταν η χρήση διπλών συφφώνων όπως το ξξ, σσ, ψψ κτλ. Αλλά το πρόβλημαν που προκύπτει ένι ότι τούτοι οι ήχοι υπάρχουσιν ήδη ειστήν Τζιυπραίϊτζιην. Δηλαδή αντί αύξηση ένι άξξησην, υπάρχει το διπλό σσ σε λέξεις όπως το 'έσσω' κτλ. Άρα μέ τούτη η μέθοδος εν μας κάμνει. Άλλη εισήγηση είναι η πόστροφη μετά που τα σύφφωνα όπως το σ' δηλαδή σ'ωφέρης , τζ' -> τζ'αι αμμά δυστυχώς τούτη η μέθοδος δκιασπάζει την λέξην τζιαι μπορεί άνετα να δκιεβαστεί σαν απλή πόστροφη. Το πρόβλημαν παραμένει.

Η εισήγηση μου είναι το παράδειγμαν που πέρνομεν που την εν μέρη λύσην του προβλήματος με τες μορφές τζι, σι, ξι κτλ. Η εισήγηση που γίνεται για την λέξην ππάσι είναι να γράφεται ππάσς. Δηλαδή όποτε έχομεν σι στο τέλος μιάς λέξης γράφεται με σς. Άν διατηρήσομεν τούτην την τεχνικήν λύνεται εν μέρη το πρόβλημαν μας με την πόδοσην αλλά εν λύνεται πλήρως. Ένταλως μπορεί να λυθεί; Με το τελικόν Σίγμαν. Δηλαδή το 'ς'. Ένταμπου χιέλω να πω; Οι ήσιοι της Τζιυπραίϊτζιης πρέπει να γράφουνται έτσι:

j = τζς = τζςαι
ch = τσς = τσςεκκάρω
sh = σς = σςωφέρης
zh = ζς = ζςώ
psh = ψς = ανιψςός
ksh = ξς = ξςουρίζουμαι

Μόνον με τούντον τρόπον λύνεται το πρόβλημαν της ακριβής πόδοσης των ήχων δίχα να δημιουρκούνται άλλα προβλήματα ή να δκιά την πιθανότηταν λαθθασμένης ανάγνωσης. Που δαμαί τζςαι δά ούλλα τα ποιήματα τζςαι τα άθθρα μου εννά γράφουνται με τον πανωθκιόν τρόπον.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ ΤΖΙΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΤΖΙΗ

Το λεξιλόγιον που εννά χρησιμοποιώ εννά ναι με ότι ξένες τούρτζςικες, αράπικες, ιταλικές, φράγκικες κτλ. λέξεις που ξέρω ότι έχουσιν τα Τζςυπραίϊκα αμμά τζςαι με πολλές ελληνογενείς που είναι σπάνιες ή εξαφανιστήκασιν για να δείξω τες αρχαίες λέξεις που εδκιατηρηχήκασιν ειστά Τζςυπραίϊκα. Λεξικόν για τες λέξεις έσςει πάνω ειστήν δεξςάν γωνίαν του λεξιλογίου.

Η Γραμματιτζιή που εννά ακολουθώ τζςαι ακολούθησα επίσης περιγράφεται σε ιστοσελίαν που έχω πάνω δεξςά. Η γραφή έν διαφορετική όμως. Χρησιμοποιείται η πόστροφη αντί ο τρόπος που προτιμώ.

ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ Ε'

Μια καινοτομία που χιέλω να φέρω ειστόν τομέαν της ποίησης γενικά, γρησιμοποιώντα τα Τζςυπραίϊκα σγιάν το πρώτον γλωσσικόν μέσον με το ογοίον τούτη η καινοτομία εγρησιμοποιήχηκεν, είναι η Ομοιοκαταληξία Ε'.

Η Ομοιοκαταληξία Ε' έσςει να κάμει με την καταληξίαν των στοίχων ειστήν αριστερήν πλευράν του τζςειμένου. Δηλαδή ειστήν πραγματικότηταν μιλόμεν περί αρχιληξίας παρά καταληξίας αφού οι πρώτες συλλαβές των πρώτων λέξεων σε κάθε στοίχον εννά ομοιοκαταληχτούσιν. Αμμά εν σταματά ως δαμαί. Επίσης εννά σςει οριζόντιαν ομοιοκαταληξίαν. Δηλαδή οι λέξεις μεσέναν στοίχον εννά χουσιν την ήδκια κατάληξη. Τέλος εννά γινεί προσπάθεια για να έχουσιν στοίσςοι την συνηθισμένην ομοιοκαταληξίαν αμμά έθενναν απαραίτητον. Τωρά μπορεί να μεναιν καθαρόν τούτον που χιέλω να κάμω αλλά εννά το δείτε στα ποιήματα που ακολουθούσιν.

Με τούντον τρόπον χιέλω να αλλάξω λλίον την ομοιομορφίαν της ποίησης τζςαι να δείξω την ομορφκιάν των Τζςυπραίϊκων. Ποιήματα με τούντην μέθοδον εννά προκύψουσιν τούντον μήναν τζςαι μετά αμμά μεν καρτεράτε να ναι ούλλα με τούτην την ομοιοκαταληξίαν.

Τούτα που λόου μου! Υγειά σας!