Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Κλώτσα την σίκλαν


Ζητώ σου τον κόσμον να δεις
Με τα πραγματικά του χρώματα
Αμμά εσού εν λαλείς να μου κρωστείς
Τζαι εις την σίκλαν βαθύττερα
Την βούρτσαν σου βυθίζεις
Με πασςόττερην στρώσην
Μονόχρωμον τον κόσμον σου να βάψεις
Όπως τον έκαμεν η φύση
Εν είσαι έτοιμος να τον δεχτείς
Έτσι όπως τον έκαμεν η πλάση
Αρνείσαι να παραδεκτείς
Θέλεις να ζςεις εις άλλην γήν

Όπως σε βολεύκει
Τον δικόν σου κόσμον χτίζεις
Πρέπεις όμως να καταλάεις
Πως η βαφή σου εννά ξιφτίσει
Τα πραγματικά χρώματα εννά ξαναλάμψουσιν
Τζαι εννά σε τυφλώσουσιν
Γιαυτόν όσον έν γλήορα
Κλώτσα την σίκλαν
Αγκάλιασε την πραγματικότηταν
Μεν φοάσαι, μεν αροθυμάς
Μπορεί νάκκον να πονήσεις
Αμμά εν τέλη, εννά καλοκαρτίσεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου