Εχτές έβρεξεν καμπόσον εις την Σκάλαν. Αθθύμησεν μου πόσον πολλά επεθύμησα τες κρυάδες τζαι τες βροσςές. Άμμαν βρέσςει εις την Κύπρον έν σάννα να γινίσκεται κάθαρση. Πάσιν της Κύπρου οι βροσςές. Πρασινίζει ο τόπος. Αρέσκει μου να κάμνει πόξω που το παραθύριν μου κατακλυσμόν τζαι να είμαι μέστα σεντόνια. Οι καλλύττεροι ύπνοι της ζωής μου ήτουν την νύχταν που βρέσςει τζαι ακούω την βροσςήν πάστην οροφήν του σπιθκιού. Έν σγιαν το νανούρισμαν της φύσης. Ελπίζω να βρέξει φέτος τζαι να κάμει καλόν σςειμώναν. Πέρκιμον τζοιμηθούμεν καλά!
Στα τελευταία χρόνια της ύπαρξης της Κυπριακής τοπολαλιάς σαν ένας από τους τελευταίους Κυπριακόφωνους προσπαθώ να συγγράψω με τον λίγο νου που έχω. Πραγματεύουμαι την τοπολαλιά δημιουργώντας ποίηση και δοκίμια για τα δρώμενα σε όλους τους τομείς της Κύπρου ευελπιστώντας στην ανανέωση του ενδιαφέροντος στους Κύπριους για την τοπολαλιά τους.
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011
Κλώτσα την σίκλαν
Ζητώ σου τον κόσμον να δεις
Με τα πραγματικά του χρώματα
Αμμά εσού εν λαλείς να μου κρωστείς
Τζαι εις την σίκλαν βαθύττερα
Την βούρτσαν σου βυθίζεις
Με πασςόττερην στρώσην
Μονόχρωμον τον κόσμον σου να βάψεις
Όπως τον έκαμεν η φύση
Εν είσαι έτοιμος να τον δεχτείς
Έτσι όπως τον έκαμεν η πλάση
Αρνείσαι να παραδεκτείς
Θέλεις να ζςεις εις άλλην γήν
Όπως σε βολεύκει
Τον δικόν σου κόσμον χτίζεις
Πρέπεις όμως να καταλάεις
Πως η βαφή σου εννά ξιφτίσει
Τα πραγματικά χρώματα εννά ξαναλάμψουσιν
Τζαι εννά σε τυφλώσουσιν
Γιαυτόν όσον έν γλήορα
Κλώτσα την σίκλαν
Αγκάλιασε την πραγματικότηταν
Μεν φοάσαι, μεν αροθυμάς
Μπορεί νάκκον να πονήσεις
Αμμά εν τέλη, εννά καλοκαρτίσεις...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)