Έντα κακός άνθρωπος που είσαι;!
Οξά...
Μα εν αντρέπεσαι τα μούτρα σου;!
Μπορεί τζαι οι 2 παρατηρήσεις να είναι επίπληξη αλλά έχουν διαφορετικές φιλοσοφικές βάσεις. Τι εννοώ;
Η πρώτη επίπληξη βασίζεται εις την ενοχήν. Τζείνος που λαλεί την φράσην του "έντα κακός άνθρωπος που είσαι" προσπαθεί να σου προκαλέσει ενοχές για τες πράξεις σου. Τούτη η τακτική απατάνται εις τες Δυτικές Χριστιανικές κοινωνίες. Για να το εξηγήσω καλλύττερα:
Εις μιαν δυτικήν κοινωνίαν αν εμπλακείς εις κάτι που ένναιν κοινωνικά αποδεκτόν έσιει τέσσερις καταλήξεις:
1. Αν πιστεύκεις ότι εν φταίεις ή εν φέρεις την ευθύνην τζαι η κοινωνία συμμερίζεται την πεποίθησην του τότε τα πράματα έν εντάξει.
2. Αν η κοινωνία εν την συμμερίζεται τότε διαμαρτύρεσαι για τες κατηγορίες που σου προσάπτουν τζαι προσπαθείς να αποδείξεις την αθωότηταν σου.
3. Εις την περίπτωσην που έκαμες λάθος τζαι ξέρεις το τζαι ταυτοχρόνως ξέρει το τζαι η κοινωνία τότε παραδέχεσαι ενοχήν τζαι τιμωρήσαι.
4. Αμμά αν ξέρεις ότι έκαμες λάθος αλλά η κοινωνία εν το ξέρει τότε εις τες Δυτικές κοινωνίες οι ανθρώποι νώθουν ενοχές για την πράξην τους παρά ταύτα. Εις το τέλος ή πεθανίσκεις με ενοχές, ή παραδέχεσαι την ενοχήν σου ή καρτεράς ώστι να το ανακαλύψει η κοινωνία τζαι καταδικάζεσαι.
Υπάρχει ο εγωκεντρισμός. Δηλαδή εις μιαν Δυτικήν κοινωνίαν έσιει πολλήν σημασίαν το τι πιστεύκεις εσού για την ευθύνην που φέρεις. Η τιμωρία της ενοχής επέρχεται που το δικαστικόν σύστημαν.
Αλλά τούτη η πρακτική εν εφαρμόζεται σε παγκόσμιαν κλίμακαν. Εις τες Ανατολικόασιάτικες κουλτούρες (Κίναν, Κορέαν, Ιαπωνίαν) τα πράματα έν διαφορετικά. Τζείνοι προτιμούν την φράσην του "εν αντρέπεσαι τα μούτρα σου;!" επειδή η κοινωνία τους βασίζεται εις τηνΑντροπήν.
Εις μιαν ανατολικοασιάτικην κοινωνίαν αν εμπλακείς εις κάτι που ένναιν κοινωνικά αποδεκτόν έσιει τέσσερις καταλήξεις:
1. Αν πιστεύκεις ότι εν φταίεις ή εν φέρεις την ευθύνην τζαι η κοινωνία συμμερίζεται την πεποίθησην του τότε τα πράματα έν εντάξει.
2. Αν η κοινωνία εν την συμμερίζεται τότε ντρέπεσαι για τον εαυτόν σου τζαι νώθεις ότι έχασες την τιμήν σου.
3. Εις την περίπτωσην που έκαμες λάθος τζαι ξέρεις το τζαι ταυτοχρόνως ξέρει το τζαι η κοινωνία τότε παραδέχεσαι την αντροπήν τζαι τιμωρήσαι.
4. Αμμά αν ξέρεις ότι έκαμες λάθος αλλά η κοινωνία εν το ξέρει τότε εις τες Ανατολικοασιάτικες κοινωνίες οι ανθρώποι εν νώθουν αντροπήν ή ενοχήν για την πράξην τους. Για τζείνους το θέμαν είναι λήξαν εκτός αν το ανακαλύψει η κοινωνία τζαι τιμωρηθούν.
Υπάρχει κοινωνιοκεντρισμός. Δηλαδή εις μιαν ανατολικοασιατικήν κοινωνίαν έσςει παραπάνω σημασίαν για το τι σκέφτεται η κοινωνία για εσέναν. Η τιμωρία της αντροπής επέρχετουν που την αυτοκτονίαν, το χαρακίριν.
Εις χώρες όπως η Ελλάδα τζαι η Κύπρος υπάρχει το πάντρεμαν. Η Ιλιάδα τζαι η Οδύσσεια έν έργα που δείχνουν μιαν κοινωνίαν περίτου κοινωνιοκεντρικήν, η Αντροπή είσςεν σημασίαν. Έργα όμως όπως η Ορεστειάδα του Αισχύλου δείχνουν μιαν κοινωνίαν βασισμένην εις τες Ερινύες, την Ενοχήν.
Τούτον επικρατεί μέχρι σήμερα. Για παρατηρήστε το νάκκον. Πκοιοί εις το περιβάλλον σας ή εις την κοινωνίαν σας έν πιο εγωκεντρικοί τζαι ένοχοφοβούμενοι; Πκοιοί έν πιο κοινωνιοκεντρικοί τζαι αντροποφοβούμενοι;
Εσείς εις πκοιάν ανταποκρίνεστε καλλύττερα; Πκοιάν τακτικήν χρησιμοποιάτε περίτου;
Της Ενοχής ή της Αντροπής;
Καλήν Λαμπρήν.
