Εργοδοτούμαι σε εταιρίαν εις την Λευκωσίαν έσιει μερικούς μήνες. Η δουλειά που κάμνω εν έσιει να κάμει τίποτε με τες σπουδές μου τζαι αντιθέτως ασχολείται με πράματα που έκαμνα εις το σχολείον τζαι εμισούσα με πάθος. Το μισόν μου σόϊ ασχολείται με τούντην δουλειάν τζαι άρα η πίεση να ακολουθήσω το επάγγελμαν ήτουν μιάλη.
Όταν αποφοίτησα που το λύκειον, εσιαίρουμουν επειδή ενόμιζα ότι έθθα ξανασχολούμουν με τούντον άχαρον κλάδον. Είχα επιλέξει έναν κλάδον σπουδών που πολλά απέχει που τούτον που κάμνω επειδή μου άρεσκεν πολλά τζαι επειδή είχα προοπτικές να έβρω δουλειάν. Όταν όμως είχα έρτει πίσω που τες σπουδές μου, η οικογένεια μου επέμενεν να κάμω αίτησην για να ασχοληθώ με το επάγγελμαν που εμισούσα. Εγιώ λόγω κλάδου σπουδής τελικά εν έβρισκα τίποτε άλλον (οικονομική κρίση) τζαι επείσαν με ότι η θέση για την οποίαν αιτούμαι έθθα έσιει να κάμει με το μάθημαν που τόσον πολλά εμισούσα στο λύκειον. Επήα σε πολλές συνεντεύξεις τζαι εις το τέλος επροσφέραν μου δουλειάν τζαι εδέκτηκα την.
Μερικούς μήνες μετά, έχω συνειδητοποιήσει πόσον πολλά μισώ τούντην δουλείαν' ότι η δουλειά μου κάμνω έν τζείνη που εν ήθελα να κάμω τζαι παρά τες παραστάσεις μερικών, είναι ακριβώς το μάθημαν που εμισούσα στο λύκειον. Ξυπνώ κάθε πρωίν τζαι πκιάννει με η κατάθλιψη που εννά πάω να δουλέψω 10 ώρες (χωρίς υπερωρίες) σε έναν επάγγελμαν που μισώ. Τον τελευταίον τζαιρόν αρκέψαν να λείφκουν πολλά οι δυνάμεις μου. Εν έχω κανέναν κίνητρον ανέλιξης, προσπαθώ να λουφάρω, εν μαθαίννω ότι νέον προσπαθούν να μου μάθουν και άλλα πολλά.
Θέλω να σταματήσω.
Οι γονείς μου λαλούν ότι εν έσιει άλλες δουλειές τζαι καλλύττερα να μείνω τζαμαί. Ο τζύρης μου που το είπα, είπεν μου ότι ένναιν σωστόν να σταματήσω, ότι εν επέμενα αρκετά, ότι θα μου αρέσει εν τέλη, ότι θα απογοητευτεί κτλ. Είναι σαν προμελετημένον έγκλημαν η όλη φάση. Αν σταματήσω, εννά επικεντρωθώ πλήρως στην εξεύρεσην εργασίας εις το εξωτερικόν με την ελπίδαν ότι έθθα ρτω πίσω εις τούντον σαπισμένον τον τόπον μέχρι να σάσει (μάλλον ποττέ). Αλλά έν δύσκολα τα πράματα. Προς το παρόν προσπαθώ να μπω σε πρόγραμμαν διδακτορικού γιατί έχω όρεξην τζαι αγάπην του κλάδου μου τζαι θέλω να συνεχίσω να μαθαίννω.
Είμαι εις δύσκολην θέσην τζαι η ψυχική μου κατάσταση εν μπορεί να με βοηθήσει.
Είμαι πραγματικά αχάριστος ή λογικός που θέλω να σταματήσω;
