Εγιώ είμαι που τους τυχερούς τους νέους που έχουν δουλειάν ασχέτως αν μεν έσςει καμιάν σχέσην με την σπουδήν μου. Αλλά πρόσφατα κάτι επροέκυψεν που με έβαλεν σε σκέψεις για το μέλλον μας σαν η γενειά εις τούντο τόπον.
Πριν μερικές μέρες ο τζύρης μου επήεν σε κηδείαν τζαι τζαμαί ήτουν τζαι ένας που τους βαφτιστικούς του:
-Τι κάμνεις ρε Μιχαλή μου; Πως πάεις; Ο τζύρης σου λαλεί μου τα νέα σου αλλά πε μου τα τζαι εσού.
-Γειά σου τατά. Έτο, γυρεύκω δουλειάν.
-Καλάν κοτζάμου δικηγόρος τζαι εν βρίσκεις δουλειάν;
-Όι τατά. Εξεκίνησα να δουλεύκω σε έναν γραφείον τζαι εδιούσεν μου 200 ευρώ τον μήναν. Μετά τον Απρίλην απέλυσεν με επειδή εν είσςεν δουλειάν.
-Καλάν τζαι εν ήβρες δουλειάν κόμα;
-Το καλοτζαίριν εδούλεψα σερβιτόρος τζαι μπαρμαν εις τες τουριστικές περιοχές. Έπκιασα δικόν μου διαμέρισμαν τζαι έφυα που το πατρικόν μου. Ήμουν ανεξάρτητος. Τον Σεπτέμβρην όμως απολύσαν με τζαι επκιάσιν κοινωτικούς. Έσςει 2 μήνες πάλαι μεινίσκω με τους γονιούς μου. Μέστο βιογραφικόν μου έσςει προηγούμενην εμπειρίαν σερβιτόρος, μπαρμαν, διευθυντής προσωπικού σε καφετερείαν τζαι είμαι τελιωμένος δικηγόρος. Τζαι τωρά εν βρίσκω δουλειάν πούποτε.
-Αν έρτει τίποτε εις την υπόψη μου εννά σου πω Μιχάλη μου.
-Τατά, που ήρτετε πρόσφυγες έτσι απελπισίαν ενώθετε;
-Που ήρταμεν πρόσφυγες Μιχάλη μου, εμείς ήρταμεν με μιαν φανέλαν τζαι έναν σώβρακον. Αλλά ήρταμεν που ποδά τζαι είχαμεν μιαν Κύπρον να ξαναχτίσουμεν. Όμως η άτυχη γενειά σας, ένταμπου έμεινεν να κτίσει;
