Στα τελευταία χρόνια της ύπαρξης της Κυπριακής τοπολαλιάς σαν ένας από τους τελευταίους Κυπριακόφωνους προσπαθώ να συγγράψω με τον λίγο νου που έχω. Πραγματεύουμαι την τοπολαλιά δημιουργώντας ποίηση και δοκίμια για τα δρώμενα σε όλους τους τομείς της Κύπρου ευελπιστώντας στην ανανέωση του ενδιαφέροντος στους Κύπριους για την τοπολαλιά τους.
(απευθυνόμενη κυρίως στον Defiance που πρόσφατα με επαρότρυνεν να μείνω Κύπρον)
Θέλω να φύω.
Θέλω να φύω εχτές.
Η επιστροφή μου εις την Κύπρον μετά το πέρας των σπουδών μου ίσως να ήτουν το μιαλλύττερον μου λάθος.
Έναν υπέροχον νησίν με τους χείριστους ανθρώπους. Αθθρώποι που μετρούν την αξίαν σου που τα ρούχα που φορείς, που το κινητόν που κουλιαντιρίζεις τζαι που το αυτοκίνητον που οδηγείς. Πατέρες που μετρούν την αξίαν των γιούδων τους που τα ριάλλια που φκάλλουσιν τζαι των κόρων τους που τον πλούτον που κατέχει ο άντρας τους. Μητέρες που κακομαθαίννουν τα κοπελλούθκια τους ή τα ξαπωλούν της οικιακής σκλάβας για να τα νιώσει ενώ τζείνες κάμνουν τα νύσςα τους ή τον π*****ν τους.
Έναν πανέμορφον νησίν διηκούμενον που άχρηστους με όλην την σημασίαν της λέξεως τζαι ακόμα παραπάνω, που δηλώνουν ότι πιστεύκουν είτε σε παρωχημένες ιδεολογίες είτε που υπηρετούν το χρήμαν πάνω π'ούλλα. Η μόνη δουλειά που κάμνουν είναι να φωνασκούν, να αγοράζουν ψήφους τζαι να πουτζιάζουν όσα μπορούν πριν λήξει η θητεία τους. Οι γνώσεις τους τραγικές τζαι το έργον τους τραγελαφικόν αφού υπηρετούν το κόμμαν τζαι όι τον λαόν.
Έναν ιστορικόν νησίν που εν καιρώ 2011 φκάλλει κόμα αθθρώπους μικροσκοπικούς τζαι άχρηστους που η μόνη τους έννοια έν το εύκολον κέρδος, το σεξ τζαι ο πλούτος. Οι αξίες της γνώσης, της σκέψης, της προκοπής, της εντιμότητας, της σκληρής δουλειάς, της οικογένειας, της συμμετοχής στα κοινά τζαι του καθήκοντος προς την κοινωνίαν έν πολλά ξεπερασμένες για τούτους. Για να πετύχουν τους στόχους τους είναι διαθέσιμοι να περιπαίξουν, να κλέψουν, να διαλύσουν, να καταστρέψουν. Γεμάτοι που ψευτοάντρες τζαι που χαμογιενέτζες.
Δεν θέλω να έχω να κάμω με μιαν κοινωνίαν που σταθμεύκει μέστην μέσην του δρόμου, που οδηγά με το κινητόν στο σιέριν, που εν έσιει σωστές υποδομές, που θησαυρίζει που δούλους, που εν έσιει όραμαν, που εν έσιει γνώσεις, που εν ξέρει να συμπεριφέρεται σωστά, που διακατέχεται που σοβαρά τζαι βαθύτατα ψυχοσυμπλέγματα, που ψηφίζει παραδοσιακά και απερίσκεπτα, που εν αντρέπεται τα μούτρα της, που εν σέβεται κανέναν, που εν σέβεται τον εαυτόν της, που εν ιξέρει να εκφράζεται σωστά, που εν ξέρει τι θα πει υπευθυνότητα.
Ούλλα τούτα έν τα σημάθκια μιας κοινωνίας που εν έσιει μέλλον τζαι που εν σώζεται που να λαγκοδέρνεται. Η Κύπρος αποσυνθέτεται, σαπίζει, αυτοδιαλύεται, καταρρέει. Εν αντέχω πκιον. Εκουράστηκα.
Θέλω να φύω.
Θέλω να φύω εχτές.
Ελπίζω να λανθάννομαι τζαι να μετανιώσω τούντην ανάρτησην στο μέλλον.
